انسان در عرف عرفان رسالۀ حاضر درباره موضوع انسان در عرف عرفان از دیدگاه قرآن کریم و اخبار وسائط فیض الهی است که توسط علامه حسن‌زاده آملی در چهار فصل با عناوینی در تعریف انسان، مراد از عرفان در موضوع رساله، تمثلات و القائات سبّوحی و اصول ایقانی تدوین شده است. نویسندۀ ارجمند این اثر را مانند سایر آثار عالمانۀ خویش، ساده و در خور همگان به رشته تحریر درآورده است. مراد از عرفان در موضوع رساله، عرفان به توحید صمدی و همچنین عرفان اصیل انسان‌ساز، منطق وحی به نام قرآن کریم است و آنچه را که امامان معصوم (ع) در بیان این امر فرموده‌اند، در واقع همۀ آن­ها تفسیر انفسی قرآن کریم‌اند. انسان را نیز در عرف منطق، حیوان ناطق تعریف کرده‌اند؛ اما انسان در عرف عرفان کسی است که لیاقت‌ها و قابلیت‌هایی دارد که چون به فضیلت برسند و او را متّصف به صفات ربوبی و محاسن اخلاق و محامد آداب کنند، او دیگر همان حیوان ناطق نیست؛ بلکه انسان واقعی حقیقی است. نویسنده برخی رویدادهای سلوک عرفان عملی خود را نیز در نیمۀ کتاب شرح داده و سپس در نیمۀ دیگر، اصول مستنبط از آنها و متفرّع بر آنها را بیان کرده است. @najafpoormh