#خطبه_متقین 📌قسمت بیستم 🔰امام عليه السلام در ادامه همان مسئله انتقاد از خويشتن به نکته زيباى ديگرى اشاره مى کند ، مى فرمايد ✨إِذَا زُکِّيَ أَحَدٌ مِنْهُمْ خَافَ مِمَّا يُقَالُ لَهُ فَيَقُولُ: أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْ غَيْرِي وَ رَبِّي أَعْلَمُ بِي مِنِّي بِنَفْسِي! اللَّهُمَّ لاَ تُؤَاخِذْنِي بِما يَقُولُونَ وَ اجْعَلْنِي أَفْضَلَ مِمَّا يَظُنُّونَ وَاغْفِرْ لي مَا لاَ يَعْلَمُونَ! 🌐هر گاه يکى از آنها را مدح و ستايش کنند ، از آنچه درباره او گفته شده به هراس مى افتد و مى گويد : من از ديگران نسبت به خود آگاهترم و پروردگارم به اعمال من از من آگاهتر است بارالها! مرا به سبب نيکي هايى که به من نسبت مى دهند مؤاخذه مفرما! و مرا برتر از آنچه آنها گمان مى کنند قرار ده و گناهانى را که من دارم و آنها نمى دانند ببخش ✍مى دانيم يکى از موانع راه پيشرفت در درگاه خدا و در جامعه بشرى ، مدح مداحان و تملق متملقان است که بسيارى از سران جهان را به خطا افکنده و گمراه ساخته است. پرهيزکاران پيوسته از ستايش ستايشگران بيمناک اند نکند سبب غرور و عجب آنها گردد و مورد مؤاخذه پروردگار واقع شوند. در عين حال از خدا مى خواهند که برتر از ستايش آنها باشند و اگر خطا و گناه مخفيانه اى دارند خدا آنها را ببخشد. 📝ادامه دارد... 📲 http://eitaa.com/najm_aldini_ir