در احوالات یکی از علمای بزرگ شیراز [مرحوم آیت الله العظمی سید نورالدین حسینی] که حدود شصت‌سال قبل رحلت کرده‌اند شنیدم که هر سی شب ماه رمضان در مجلسی شرکت می‌کرد و وقتی شب از نیمه می‌گذشت، وارد نماز شب می‌شد و در قنوت #نماز وَترْ، دعای ابوحمزه را از حفظ، در سه ساعت، ایستاده و با اشک می‌خوانْد... لذا اگر انسان مداومت کند، اين حالات در انسان آرام آرام شکل می‌گيرد که از مناجات و دعا لذت ببرد و آن چيزي را که معصومين(ع) می‌خواستند به انسان بفهمانند، کم‌کم بفهمد و طعم دعا را بچشد...