رسول گرامي اسلام ص تعبير بسيار زيبايي درباره سحرخيزي دارند. ايشان فرمودند: «فَقَد تَخلي بي في جوفِ الليل». خداوند مي فرمايد: وقتي بنده من در دل شب تاريك، با من خلوت مي‌كند آن‌گاه كه انسانهاي هرزه‌گرد بطّال، فرصت خود را به جلسات گناه مي گذرانند و آن‌گاه كه انسانهاي غافل در خواب به‌سر مي‌برند، او برمي‌خيزد و با من سخن مي‌گويد آن لحظات، لحظاتي است كه من فرشتگانم را خبر مي‌دهم و به آنها حال اين بنده‌ام را متذكر مي‌شوم و مي‌گويم: «به اين نقاط روشن زمين بنگريد كه مانند ستاره‌اي براي آسمانيان مي‌درخشد»، آن‌گاه خداوند به فرشته‌ها مباهات مي‌كند. فرشته ها با ديدن حال اين بنده سحرخيز و عارف و عاشق، خود را به او مي‌رسانند و صف به صف پشت سر او به نماز مي‌ايستند، مشرق و مغرب عالم را صفوفي پر مي‌كند كه پشت سر اين بنده آسماني شكل گرفته است. آنجاست كه خداوند مي‌خندد و عجيب است كه تعبير خنده و تبسم خداوند در چند مورد از روايات ما آمده است. از جمله همين مورد. خنده خدا يعني اوج رضايتمندي پروردگار متعال. اين بنده از عنايت ويژه خداوند بهره‌مند مي‌شود