حضرت آقاى حدّاد و علاّمه طهرانی رضوان‌اللـه‌تعالى‌عليهما مى‌فرمودند:
اين بيدارى شب و عبادت در آن، بدل و جايگزينى ندارد، حتّى بيدارى بين‌الطّلوعين! بيدارى بين‌الطّلوعين، فيض جداگانه‌اى‌است كه سالك نبايد خود را از آن محروم كند،
أمّا به پايه فضيلت و رفعت تهجّد و بيدارى شب نمى‌رسد.
مى‌فرمودند: عنايات حضرت پروردگار به سالكان و نفحاتى كه حامل پيام دوست بوده، در سحر به مراتب از بين‌الطّلوعين لطيف‌تر است و در اين زمان است كه سالك بايد اميد به صبح وصال بندد.
مى‌فرمودند: به هيچ عذرى نماز شب را ترك نكنيد. در همان شبى كه ميهمان آمده برخيزيد و نماز شب بخوانيد و نگوئيد: دو سه روز ديگر كه ميهمان رفت، نماز شب را به جاى مى‌آورم و قضاى گذشته را نيز بجا مى‌آورم. اگر بچّه مريض است، در همان شب كه نمى‌گذارد بخوابيد، قدر دانسته برخيزيد و وضو بگيريد و نماز بگزاريد (گريه بچّه در شب خودش نعمت است).
@namazshabkhanha
📚 نور مجرد صفحه ۶۶۵ تا ۶۷۷