7.4M حجم رسانه بالاست
از کلید مشاهده در ایتا استفاده کنید
ای به فدای شادی کردن‌هاتان، بمیرم که داغ روی داغ‌هاتان می‌آمد و باز هم با اشک چشم الحمدللّه می‌گفتید و حسبنااللٌه‌هاتان ما را کربلایی می‌کرد و می‌گفتیم «غزّه آری کربلا گشته»... نوش جانتان این شادی و فرح، الحمدللّه که دیشب سرتان را آرام و با خیال راحت زمین گذاشتید. دست خودمان بود از همان روزهای اول، نفس برای اسرائیلِ غاصب نمی‌گذاشتیم، اما انگار دست تقدیر برای شما قلم زده بود بیداریِ قلب‌های مُرده‌ی جهانِ نیست‌انگاری را، پس باید صبر می‌کردیم، هردویمان، شما به داغ‌هاتان و ما به داغ‌های شما و دست‌های بسته‌ای که نمی‌دانست چگونه یاریتان کند. اما امروز، روزی‌است که سیّد ما و شما باید با انگشت اشاره و با صدای رسا ساعت ۴ به وقت محلّی سخنرانی می‌کرد و یک‌بار دیگر «لبیک یا حسین(ع)» یعنی را می‌گفت و دلمان حااال می‌آمد که دل سیّدمان حاال آمده است💔، اما انگار یارانِ حسین‌بن‌علی(ع) در هرکجای تاریخ که باشند شوقِ شهادت را به رُخ عالمیان می‌کشند که «فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»؛ «آنان به فضل و رحمتی که خدا نصیبشان گردانیده شادمانند، و دلشادند به حال آن مؤمنان که هنوز به آنها نپیوسته‌اند و بعداً در پی آنها به سرای آخرت خواهند شتافت که بیمی بر آنان نیست و غمی نخواهند داشت» به امید دیدارِ سیّد @nanetazeh