قلم، آن‌چه زبان را بُرنده‌تر می‌سازد و واژه‌ها را جان می‌بخشد تا در روزگارِ الکنی که گلوی بشر به مسلخِ بغض دچار می‌شود، تنهایی گریبان لحظه را نگیرد. روز قلم در ایران باستان سیزدهم تیر، همزمان با جشن‌تیرگان بوده از آن جهت که در این روز هوشنگ، پادشاه پیشدادی نویسندگان را گرد آورد و گرامی داشت. در  تقویم رسمی ایران، روز چهاردهم  تیر به گرامی‌داشت قلم و صاحبان آن اختصاص داده شده است. آنان که سینه سپر می‌کنند و بارِ هستی را بر دوش می‌کشند تا چراغ فرزانگی بی‌فروغ نشود. این روز در سال ۱۳۸۱ پس از پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به ثبت رسید. و امروز، باید اندیشه را در نگاه نشاند و واژه را به هستن دچار تا کسی در خود، مرگ را به باور ننشاند، پس؛ قلمت را بردار، ما سرباز نگاهیم و پاسبان اکنونِ فردا و نگهبان همیشهٔ واژه‌ها... قلمت را بردار، ما طلایه‌دار صلحیم در روزگار مرگ‌کُش... قلمت را بردار، از نو بنویس نوشته‌ها را و به ثبت برسان نانوشته‌ها را، قلم بزن درد و غم و حسرت را... روی حسادت را سیاه کن و با سپید، آزادی را بارِ دیگر و برای فرداها بنویس... قلمت را بردار، خط‌ها آماده، کاغذها بیدارند... روحِ قلـم ریشه در خونِ واژه آزادیِ ذهن... روز قلم هایبونی به قلم ملیحه پیران کاشانی(همای) دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی ------------------------------------ پ.ن: اگر شماهم مشتاق هستین تا در کنار جمع اهالی نارنج، کلمات رو از بند ذهنتون آزاد کنید؛ حتما به این آیدی پیام بدید😉 •|@naranj_journal_admin @narenj_journal  🍊