جمهوری اسلامی ایران سال‌هاست که تحت شدیدترین تحریم‌ها قرار گرفته است. دولت روحانی نیز در سال 1392 با شعار غلبه بر تحریم‌ها وارد پاستور شد.
گزاره خبری: رئیس‌جمهور کشورمان روز شنبه (5 شهریور ماه) گفت: «اینکه وضعیت اقتصاد و معیشت مردم گره خورده است، اینکه گرانی است و دلار به ۳۰ هزار تومان رسیده و قیمت اقلام روز به روز تغییر می‌کند، مقصرش دولت آمریکاست و اگر مردم لعن و نفرین دارند به آدرس واشنگتن‌دی‌سی، کاخ سفید بفرستند.»
گزاره تحلیلی: به اعتراف خود آمریکایی‌ها تحریم ایران برای کاخ سفید بسیار دشوار و حتی گاهاً ناممکن است. برای نمونه ریچارد نفیو، معمار تحریم‌های حداکثری علیه کشورمان معتقد است: «صنایع (پتروشیمی) تحریم شده اکولوژی تجاری خاصی دارند که تحریم کردن را عملاً ناممکن می‌کند... جغرافیای پر همسایه ایران و امکان استفاده از طرف سوم تجاری برای صادرات مجدد به هر نقطه دنیا و نسل تحریم شده که تحریمی ابتدایی از جنس درون سرزمینی آمریکا آن هم تحریم غیر مالی است، همه عواملی هستند که تحریم‌ها را عملاً منحل و ناکارآمد می‌کند.» با این حال، دولتمردان کشورمان بارها ناکارآمدی‌ها و ضعف‌های مدیریتی داخلی را به حساب تحریم‌ها نوشته‌اند. واقعیت آن است که مشکلات کنونی را گردن آمریکا انداختن دوای درد اقتصاد کشور نبوده و نیست. این نوع موضع‌گیری‌ها تنها کاخ سفید را در تشدید تحریم‌های بیشتر و کارا بودن تحریم‌ها مصمم‌تر می‌کند. آن چیزی که آمریکا به دنبال آن بوده و هست و دهه‌ها برای آن برنامه‌ریزی و هزینه کرده، تأثیرگذار نشان دادن تحریم‌های اعمال شده بر کشورمان و باورپذیر کردن نتوانستن و موفق نشدن بدون برداشته شدن تحریم‌ها، در ذهن مردم و مسئولان بوده است. با مشاهده برخی موضع‌گیری‌های مسئولان طی سال‌های اخیر به نظر می‌رسد، متأسفانه دشمن در جنگ رسانه‌ای خود علیه برخی از مسئولان موفق بوده است.