🔻آن کسانی که در این راستا [علم حقیقی] سعی و تلاش کرده‌اند، حق عظیمی بر ما دارند. چقدر ما بدهکار هستیم! چه در نقطۀ شروع و چه در سده‌های اخیر. 🔸عالمان حوزوی، که این چرخۀ فرهنگی را با جان و دل حمایت و پشتیبانی می‌کردند. با صبوری، با تحمل فقر، با سختی‌ها، در این حجرات می‌نشستند، و گاهی از حداقل‌های زندگی محروم بودند. 🔹در سده‌های گذشته، دهه‌های گذشته در حوزۀ علمیه نجف و خیلی حوزه‌ها، بسیار می شد که یک مرجع تقلید در یک فصولی، تنها نان به طلبه‌ها می دادند شاید آنوقتی که ما وارد حوزۀ علمیۀ قم شدیم هم همینجور بود. مرحوم آیت الله مرعشی، نان طلبه‌ها را می‌دادند. دیگر بقیه مایحتاج زندگی -مخصوصاً حالا دهه به دهه هر چه پیش می‌رویم- خیلی قابل تضمین نبوده است. [با اینحال طلبه ها این شرایط را تحمل می کرده اند چون] طلبگی را انتخاب کرده بودند. نه اینکه بخواهند ریاست کنند. می‌خواستند طلبگی کنند. 🔸شرافت علم را می‌خواستند. شرافت تهذیب را می‌خواستند. طلبگی را یک شرف می‌دانسته‌اند. علم را دوست داشته‌اند. تذکر و ذکر می‌دانسته‌اند این علم را، این آرامش را، این ارتباط را، این فهم را، این معرفت را، این تفقه را، شرف می‌دانسته‌اند. حتی بسیاری از بزرگان داشتیم، وقتی دنیا به آنها اقبال می‌شد، قبول نمی‌کردند. رد می‌کردند. می‌گفتند ما هستیم و آن روح طلبگی، ما هستیم و آن یافته‌های طلبگی، ما هستیم و آن ارتباط طلبگی. این جایگاه را به آن اعتقاد داشتند. و ده‌ها سال از عمرشان را ایستادگی می‌کردند برای اینکه طلبه بمانند. ‌ ‌ ┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈ ‌ ‌📲 مطالعه بیشتر در نرم‌افزار الهادی: 👉🏻 bonyadhad.blog.ir ┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈ 🔺کانال رسمی حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری در تلگرام، سروش، ایتا، بله و گپ: @nasery_ir ‌ ‌