ادامه قبل... 🔻 اگر به یک نسل قبل برگردیم، غالباً کفش‌هایشان را برمی‌داشتند که پاره نشود، کفش آن‌قدر کم بود. کفش‌هایشان را در راه رفتن درمی‌آوردند. مردم خیلی در فقر و فاقت بودند و اصلاً‌ امکانات نبوده. 🔸 این‌ها بالاخره به هر صورت، که مُحرم هم هستند و روی پاهایشان هم نباید پوشیده شود و از مسجد شجره که به احرام عمرهٔ تمتع مُحرم می‌شوند باید در بیابان بروند. خار مغیلان است. شب که نمی‌شده بروند تاریک بوده و روز می‌رفتند. 🔹 با سختی هر کسی یک باری به دوشش بوده. حتی لُنگ و لباس‌هایش هم نباید نجس شود. ببینید چقدر سختی می‌کشیدند که از مسجد شجره به سمت مکه بروند. خیلی راه است. مسجد شجره تا مدینه فاصله‌ای ندارد. (حالا یا از هر طرف به مکه بروند.) به مسجدالحرام برسند، عمرهٔ تمتع انجام بدهند و حین طواف و سعی بین صفا و مروه، یابن الحسن کجایی. 🔸 در مسعی برو و بیا، یک مدتی فاصله است تا اعمال حج شروع شود. محرم شوند به احرام حج و برای عرفات راه بیفتند. دیگر امید به این‌جا بستند. می‌رفتند و در عرفات بگرد و گریه و زاری کن، مشغول بودند. شب می‌شد باز تشرف حاصل نشد، مغرب به سمت مشعر حرکت می‌کردند. ادامه دارد... ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 🔘 @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌