✅ 33 روز تا عید سعید غدیر خم #گزیده_کتاب #سیره_نامه_امیرالمومنین 📚 راویان دستگاه سلطه، از جهاد علی علیه‌السلام در سال‌های محاصره در شعب، چیزی ثبت نکرده‌اند، مگر اندکی دربارۀ پاسداری وی از رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم. این مایۀ شگفتی نیست؛ زیرا فضیلت‌های او نیز همانند پدرش ابوطالب، انکار گشته است. این سخن به گزارش ابوجعفر اسکافی، از دانشوران بزرگ معتزلی، در پاسخ به جاحظ، به ما رسیده است: علی بود، نه ابوبکر، که در محاصرۀ شعب، در آن تاریکی، با رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم در خلوت همنشین بود و از ابولهب و ابوجهل و جز آن دو، اندوه‌های تلخ چشید و در آتش همه گونه رنج و عذاب افتاد و در تحمل همۀ آزارها با پیامبر شریک بود. همو بود که آن بار سنگین را به دوش کشید و آن کار بزرگ را به انجام رساند. چه کسی بود که شبانه در شکل و شمایل دزدان، از شعب بیرون می‌رفت و خود را پنهان و پوشیده می‌داشت تا نزد یکی از بزرگان قریش همچون مطعم‌بن‌عدی که ابوطالب به سوی وی روانه‌اش کرده بود، رَوَد و بارهای آرد و گندم را بر پشت کشد و برای بنی‌هاشم بیاورد، در حالی که بیشترین بیم بر جان وی از جانب دشمنانشان همچون ابوجهل می‌رفت و اگر بر وی دست می‌یافتند، خونش را می‌ریختند؟ در دوران محاصره در شعب، آیا علی این کار را می‌کرد یا ابوبکر؟ نیز علی بود که خود را گرسنه نگاه می‌داشت؛ اما رسول خدا را سیر می‌ساخت. خود را تشنه نگاه می‌داشت؛ اما پیامبر را سیراب می‌نمود. همو بود که هرگاه رسول خدا بیمار می‌شد، تیمارش می‌نمود و هرگاه احساس تنهایی می‌کرد، همدمش بود. ابوبکر از همۀ اینها برکنار بود و هیچ یک از این رنج‌ها که به ایشان رسید، به او نرسید و این دردها را نکشید و از حال آنان، جز به اجمال، آگاه نگشت. سه سال معامله و ازدواج و همنشینی با آنان ممنوع بود و در شعب، در بند و حصر بودند و از بیرون آمدن و پرداختن به کارهایشان بازداشته می‌شدند. چگونه جاحظ این فضیلت را وانهاده و این ویژگی بی‌مانند را فراموش کرده است؟ 📌 برگرفته از ص 91 کتاب «سیره‌نامۀ امیرالمؤمنین علیه‌السلام»، جلد اول، تألیف علی کورانی عاملی، ترجمۀ سید ابوالقاسم حسینی (ژرفا)، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل