24 روز تا عید سعید غدیر خم 📝 این کار (بستن همۀ درهایی که رو به مسجد باز میشد جز در خانۀ امیرالمؤمنین)، کاری ظاهراً ساده ولی فوق‌العاده عمیق و معنادار بود. یک نشانۀ بزرگ برای هدایت امت. همۀ کسانی که اطراف مسجد نبوی خانه داشتند، درب خانه‌شان به درون مسجد باز می‌شد. در را باز می‌کردند، داخل مسجد می‌شدند. یکی از این کسان عموی پیامبر عباس‌بن‌عبدالمطلب بود. همه به مقابلۀ با پیامبر آمدند. هر کس چیزی می‌گفت. بعضی می‌گفتند: به خاطر این است که علی از بستگان اوست. بعضی گفتند: به خاطر دخترش فاطمه آن را باز گذاشته است. صدای اعتراض پاره‌ای از اصحاب به پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم رسید که می‌توانست تأثیرگذار باشد. پیامبر ناگزیر شد مسئله را حل کند. بنابراین در یک خطابۀ جدی و کوبنده، با ناراحتی بسیار و صورتی برافروخته، بعد از حمد و ثنای الهی فرمود: به خدا سوگند من از پیش خود دربی را نبسته و دربی را نگشوده‌ام، ولیکن من متابعت می‌کنم آنچه را خدا به من وحی کرده است و خدا مرا به این بستن و باز گذاشتن امر کرده است. 📌 برگرفته از ص 284 کتاب «جانشین پیامبر»، تألیف آیت‌الله محمدعلی جاودان، نشر واژه‌پرداز اندیشه