شعر وداع با ماه مبارک رمضان از جناب آقای غلامرضا سازگار چه زود از دست ما ماه خدا رفت مه تسبیح و تهلیل و دعا رفت مه احیا مه شب زنده داری مه روزه مه صدق و صفا رفت مهی که بود از فیض و سعادت نفس، تسبیح و خواب آن عبادت مه یا نور و یا قدوس و یارب شبش از روز و روزش بهتر از شب خوشا آن روزه داران را که دانم محبت بود در دل، ذکر، بر لب به خلوتگاه شب اختر فشاندند کمیل و افتتاح و ندبه خواندند سحر بود و مناجات و دعایش دعاهای لطیف و دلربایش خوش آن کو داشت خلوت با خداوند دریغ از لحظه‌های با صفایش کجا رفتند شب‌های منیرش چه شد بوحمزه و جوشن کبیرش چه شب‌هایی که دل یاد خدا بود دعا بود و دعا بود و دعا بود خوشا آنان که از نو جان گرفتند دل شب انس با قرآن گرفتند چه ماهی ماه حی ذو المنن بود چه ماهی ذکر حق نقل دهن بود چه ماهی ماه غفران ماه رحمت چه ماهی ماه میلاد حسن بود چه ماهی دل ز ایمان منجلی بود علی بود و علی بود و علی بود مه احیا مه مولا علی بود علی شمع دل و دل با علی بود تو گویی با علی بودیم تا صبح چه می‌گویم نفس‌ها یا علی بود چه شد آوای یارب الکریمش دعای یا علیُّ یا عظیمش وفا و عشق و ایمان بود این ماه مگو، شیرین تر از جان بود این ماه بهشت سبز انس عبد و معبود بهار ختم قرآن بود این ماه فروغ روح از بدرش گرفتیم شرف از لیله القدرش گرفتیم الا ای دوستان عید صیام است چه بنشستید این عید قیام است طلوع صبحدم را این روایت هلال ماه نور این پیام است خوشا حال تمام روزه داران که حسرت شد نصیب روزه خواران https://eitaa.com/nashrekhoobiha_sahebzaman