قرار سه شنبه زینبی و نعرۀ حیدری... هروقت نعرۀ حیدری را می شنوم و یاعلی بعدش را، به زینبیون فکر می کنم که در دلِ سیاه شب و در دلِ ظلمات تکفیریان رعبی انداختند، رعب انداختنی! و آنها در سوریه معروف بودند به نعرۀ حیدری! چه در سپاه اسلام و چه در سپاه دشمن!  زینبیون را چه دوستان حزب الله لبنان و چه فرماندهان سپاه قدس و چه نیروهای سوریه به شجاعت می شناسند و همین نکته بس که فرماندهان گفته بودند زینبیون را بگذارید هر زمان که کار گره خورد... نعرۀ حیدری کار خودش را می کند. فرزندان عارف نوه های روح الله هستند. چرا که امام، شهید عارف حسینی را فرزند خویش خوانده بود. و به سنت دنیا نوه ها شیرین تر از فرزند.. عارف حسینی در پاکستان کاری کرد که سلفی ها و وهابیون طاقتشان طاق شد و خونش ریختند و فرزندان عارف در سوریه کاری کردند که تکفیری های داعش و جبهه النصره نتوانستند در مقابلشان بایستند و این به برکت نعرۀ حیدری است... کاش امروز کسی بود و دراین جمع هم نعرۀ حیدری سر می داد... نمی دانم در تشییع شهدای مظلوم زینبیون بوده اید یا نه؟! یاران و دوستان شهید در تشییع شهدایشان هم نعرۀ حیدری سر می داده اند. این نعرۀ حیدری تا آن دنیا هم با شهدای زینبیون خواهد بود. قیامت است نعرۀ حیدری.. همیشه وداع سخت ترین لحظه هاست! و نام حضرت زینب(س) هم انگار با وداع عجیب است...  . قرار سه شنبه این هفتۀ بمناسبت ولادت بانوی صبر، طنین نعرۀ حیدری داشت و رنگ شهیدانی از جنس بلور. شهیدانی از جنس نور.. امید که بانو عنایتی کنند برای این قرار که بتوانیم درحد بضاعتمان از شهدا یاد کنیم... یادی از نعرۀ حیدری.. قراربعدی مهمان مادر..