سوال دوم : وقتی میگوییم مملکت ما، مملکت امام زمانی، نظام ما نظام اسلامی و رهبر ما نائب امام زمان هستند، عده ای خرده میگیرند که اگر این نظام، اسلامی و امام زمانی بود، انقدر ظلم و دزدی و بی عدالتی در آن دیده نمیشد... این افراد بعضا" اوضاع کشورهای غربی را به ایران ترجیح میدهند و میگویند، در آن کشورها اگر ظلم و بی عدالتی هست، لااقل ادعای مسلمان بودن نمی‌کنند... در پاسخ به این طیف از مردم جامعه و هجمه های فرهنگی چه باید گفت؟! سوال اول : باتوجه به مفهوم عدالت خواهی که در نهاد و سرشت هر انسانی هست، چرا بعضی خانواده ها، حتی مذهبی، به جای اینکه این مفهوم را به فرزند خود، خوب بیاموزند، به او این گونه القا می کنند که فقط به فکر خودت باش و برای رسیدن به آمال و آرزوهایت از هر حربه و روشی استفاده کن؟! آیا یکی از علل وجود مسئولینی با تفکر کاپیتالیسم در نظام اسلامی، همین بنیان های غلط تربیتی نیست؟! سوال چهارم : وقتی برای برخی نوجوانان از رعایت حق و عدالت صحبت میکنیم میگویند شما اول جلوی ظلم و فساد مسئولین مملکتی را بگیرید! چه پاسخی باید به این بچه ها داد؟! آیا تا قبل از ظهور امام زمان، تحقق عدالت در جامعه به صورت صد در صد امکان پذیر است؟ سوال سوم : با اینکه حضرت آقا در بسیاری از سخنرانی ها از تخریب اشخاص و دستگاه های دولتی حذر داشته اند، باز بعضی نیروهای انقلابی و مذهبی این خطا را مرتکب میشوند و قضاوت‌های ناعادلانه میکنند و خیلی از مردم ناآگاه بخصوص قشر نوجوان و جوان هم آن را پای حساب انقلاب می نویسند! چه برخوردی باید با قشر به اصطلاح عدالتخواهی کرد که جلوتر از خط امام و رهبری حرکت میکنند و باعث بدبینی اذهان عمومی به نظام میشوند؟! سوال پنجم : آیا حضرت آقا با توجه به مفهوم عدالت این اجازه به حناب روحانی خواهند داد که بار دیگر سر میز مذاکره با آمریکا برود و سرنوشت و آینده کشور را با یک امضا و لبخند، تسلیم سیاستهای شوم سران آمریکا بکند؟!