🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 عرفان در وادی عمل جلسه ۳۲۰ (۲۸ دی ۱۳۹۸) 🔴 بخش دوم 🔵 منطق توحیدی ✅ گاهی انسان برای گذرانِ زندگی طلب روزی می‌کند؛ ولی گاهی طلب روزی می‌کند، چون خدا دوست دارد. در این صورت، خدا در کارش موج می‌زند. به دنبال روزی رفتن، مهم است، ولی این نگاه توحیدی خیلی مهم است. ✳️ سعی کنید در طلب روزیِ خود، این منطق توحیدی را بیاورید. در این صورت، در درس خواندن و خدمت کردن و کار کردن، به خدا نزدیک می‌شوید. 🔵 حفظِ حضور مع الله ✳️ سالکی از استادش پرسید: ما گاهی آن‌قدر در درس خواندن غرق می‌شویم که نمی‌توانیم به آن‌سو توجه کنیم و حضور مع الله را از دست می‌دهیم. برای اینکه حضور مع الله را از دست ندهیم چه کنیم؟ استاد پاسخ داد: لله (برای خدا) درس بخوان. یعنی، موقع شروع درس، این‌طور شروع کن: چون خدا دستور داده و این کار را خدا دوست دارد، من این کار را انجام می‌دهم. «قُلْ إِنَّ صَلَاتِي ونُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ» (انعام ۱۶۲). اگر نیت تو این باشد، همۀ کارها درست می‌شود. ❇️ این منطق را یاد بگیریم. این منطق همه‌جا به ما کمک می‌کند؛ چه در طلب روزی باشد و چه در درس خواندن باشد و چه در عبادت کردن باشد. 🔵 روزی مقدّر و روزی حتمی ✅ گفته شده است که روزی مقدّر است. اگر مقدّر است، نباید تلاش افزون کرد؟ باید تلاش کرد. گاهی سختی‌هایی وجود دارد و انسان باید تلاش بیشتری کند. این تلاش فراوان اِشکال ندارد. چگونه این تلاش با قضاوقدر جمع می‌شود؟ ✳️ در روایات باب تقدیر (حتی بحث بداء هم جزء تقدیر است) آمده است که هر شخص چقدر روزی دارد. هر فرد که به دنیا می‌آید، آن مَلَک که روح را القا می‌کند، چند چیز مشخص می‌شود: اینکه اجلش کِی است؛ اینکه روزی‌اش چقدر است. دو اَجل داریم. اجل مسمّی، یعنی این اجل هشتاد ساله، گاهی می‌شود هشتاد و پنج سال و گاهی می‌شود هفتاد و پنج سال. این (کم و زیاد شدن) بحث بداء است که منوط به تغییرات در قضاوقدر است که به خود انسان بر می‌گردد (به خود انسان بستگی دارد). یعنی ما می‌توانیم تقدیر خود را تغییر دهیم. یعنی همان تقدیر مثلاً هشتاد سال را به هشتاد و پنج سال یا هفتاد و پنج سال تبدیل کنیم. مثلاً، کسی‌که عاق والدین می‌شود، عُمرش کم می‌شود؛ کسی‌که صلۀ رحم می‌کند، عمرش زیاد می‌شود. ❇️ اجل مسمّی منوط به اَفاعیل (کارهایِ) ما است که چگونه عمل می‌کنیم؟ آن کاری که ما می‌کنیم، تأثیر می‌گذارد؛ مَلَک از اول گفته است که چقدر عمر می‌کنیم؛ ولی به دست خودِ ما است که با اعمال خود آن را کم یا زیاد می‌کنیم. ✅ در بحث رزق هم، همین‌طور است. تا زمان مرگ، هرکس مقداری رزق، باید به او برسد. ولی آیا این روزی تمام شد؟ خیر. همان‌طور که در بحث اجل، اجل و اجل مسمّی داریم، اینجا هم روزی و روزی مسمّی داریم که می‌توان با اعمال و رفتار خود، روزی خود را کم یا زیاد کنیم. این مباحث ذیل بحث اراده و بداء می‌گنجد. دو تقدیر داریم: ۱. تقدیر فی‌الجمله اولیه؛ ۲. تقدیر نهایی که بر حسب اعمال ما رقم می‌خورد. 🔵 عوامل افزوده شدن روزی 1️⃣ بین‌الطلوعین ✳️ «عن أبي جعفر ع قال‏ قلت له: جعلت فداك- إنهم يقولون إن النوم بعد الفجر مكروه- لأن الأرزاق يقسم في ذلك الوقت فقال: الأرزاق موظوفة مقسومة، و لله‏ فضل‏ يقسمه‏ من طلوع الفجر إلى طلوع الشمس، و ذلك قوله «وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ‏» ثم قال: و ذكر الله بعد طلوع الفجر- أبلغ في طلب الرزق من الضرب في الأرض‏ »؛ امام باقر عليه‌السلام فرمود: روزى‌ها معيّن و تقسيم شده است. و خداى را زيادتى است كه آن را از طلوع فجر تا طلوع خورشيد تقسيم مى‌كند و اين فرموده او است كه: «از خدا فضل او را بخواهيد». امام سپس فرمود: ذكر خدا بعد از طلوع فجر در تحصيل روزى، مؤثرتر است از سفر كردن و كوشيدن (ترجمه میزان‌الحکمه، جلد ۴، صفحه ۴۴۱). ❇️ بیدار بودن در بین‌الطلوعین، خیلی مؤثر است. ✅ برخی می‌گویند: می‌خواهید برکتِ سلوکی و مادی در کارتان بیاید؟ بین‌الطلوعینِ خود را آباد کنید؛ در آن زمان بیدار باشید. بیدار بودنِ بین‌الطلوعین، مایۀ آباد شدنِ رزق‌وروزیِ مادی و معنویِ انسان است. 🔵 قطعه‌ای از بهشت ✅ در روایات آمده است که بین‌الطلوعین قطعه‌ای از بهشت است. ❇️ از امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه روایت است که نشد روزی آفتاب بر من بتابد و من خواب باشم. در مورد حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها هم چنین روایتی داریم. ✅ در روایتی از ائمه آمده است که پدر ما نمی‌گذاشت که ما بین‌الطلوعین بخوابیم. ❇️ بعضی اساتید گفته‌اند: خود بیداریِ بین‌الطلوعین در مسایل سلوکی، راهبرِ انسان است. اصلاً خودش به ما خط می‌دهد. ✅ بین‌الطلوعین هم روزیِ معنوی انسان را زیاد می‌کند و هم روزی مادی را. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃