سلام. ۱_دخترم نزدیک سه سالش هست، چند وقتیه نوع تعاملش با من و پدرش دستوری و امری شده، مثلا بهم میگه الان باید داداشی رو شیر بدی، الان باید برام اب بیاری و... و در اجتماع و تعامل با اقوام و دوستان از ما مستقله، نه اجازه ای بابت چیزی میگیره یا توضیح میده.. مثلا خونه کسی میریم خودش میره به میزبان نیازهاش رو میگه، ابی بخواد یا غذایی یا اسباب بازی.. بهش مستقیم و غیرمستقیم در قالب قصه خیلی توضیح میدم درمورد اجازه گرفتن از والدین یا مطرح کردن نیازها بهشون چون اونها مسئول شمان اما خیلی تغییری ایجاد نشده.. اساسا این مقدار از استقلال و عدم وابستگی به ما تو این سن طبیعیه؟ ۲_سوال بعدی اینکه دخترم چند ماهی هست مهارتهای کلامی ش تقریبا تکمیل شده و کامل و واضح میتونه صحبت کنه.. این باعث شده اطرافیان مایل باشن با هر تماس با ما، درخواست حرف زدن با دخترم رو هم بکنن.. خصوصا پدر مادر بزرگها.. این مساله اسیبی برای دخترم نداره؟ و اگر بخوام مانع این امر بشم باید مستقیم درخواستشون رو رد کنم؟ ۳_با عرض پوزش یک سوال دیگه هم دارم پسرعمه ی دخترم هشت سال و نیمشه، ماهی یکی دوبار همدیگرو میبینن و خیلییی باهم بازی میکنن.. تو این سن مانع بازی کردنشون بشیم یا هنوز برای این مراقبت ها زوده؟ @nasletamsdonsaz