🔺یک زمانی سر این توییت هم خیلی فحش خوردم. فدای سر انقلابِ شهیدان! 🔹مشکلات هست، هم بازمانده از دوران سیاه روحانی، و هم مشکلات و نارسایی های فعلی. اما هر وقت میخواهم نا امید شوم یاد آن پیرزن شکسته قامتی می افتم که ایام فتنه ۸۸ و اگر اشتباه نکنم در حاشیه راهپیمایی ۹ دی در پاسخ به خبرنگاری گفت من چهار فرزندم را ندادم تا نخود و لوبیا ارزان شود. من فرزندانم را برای اسلام دادم. 🔹گاهی کم می آوریم، گاهی نا امید میشویم، ولی این حکومت آرزوی انبیاء بوده است؛ آرزوی ائمه معصومین صلوات الله علیهم اجمعین بوده است. نقص هایی دارد، اما دستاوردهایش هم بی نظیرند. ما انقلابیها نباید بازی بخوریم. نباید متفرق بشویم. باید انقلاب اسلامی را با چنگ و دندان حفظ کنیم و به چشم اندازی که رهبری بارها و بارها فرمودند آن را روشن میبینند اعتماد کنیم. 🔹همه ما دوست داشتیم سال ۶۱ هجری کربلا باشیم، برای دین خدا و در دفاع از پسر رسول خدا بکشیم و کشته شویم. الان فکر کن کربلا است. جنگ حق و باطل است. مگر غیر از این است که این نظام در برابر تمام دنیای کفر ایستاده؟ پشتش را خالی نکن. حداقل تو اینکار را نکن آقا یا خانم انقلابی! 🔹اصلاح تدریجی است. کما اینکه امروز از حجم فسادهای ده بیست سال گذشته کمتر شده است. آنهایی که غده ای سر دل انقلاب بودند به مرور کنار رفته اند. در این دولت و مجلس بسیاری ساختارهای فسادزا اصلاح شدند و توجه به محرومین و مستضعفین بیشتر شد. حواسمان باشد روند اصلاح با کمک به سیستم انقلابیِ موجود میتواند اتفاق بیفتد. نه یک شبه. نه آنی! یا علی مدد🌹 عبدالرحیم انصاری