#حدیث_روز* 💠 *آداب معاشرت 🟦 *«نقش دوست و دوسـت‌گزینی در روابـط و اخلاق اجتماعی» ۴ 🍃🔹 امام حسن مجتبی علیه‌السلام دوست صالح و شـایستۀ خـویش را چنین توصیف نمود: «او در چـشم مـن از همۀ مردم بزرگ‌تر بود. بالاترین صفتی که او را چنین بزرگ کرده بود این بود که دنیا در نزدش کوچک و از استبداد و سلطۀ جهالت به دور بود، او هرگز دست به سوی فردی دراز نمی‌کرد، مگر نزد کسی که مورد اعتماد بـود و نـفعی در آن نهفته بود. 🍃🔹 او شِکوه و ناله نمی‌کرد و خشمگین نمی‌شد و از پا درنمی‌آمد. بیشتر اوقات خاموش بود و چون سخن می‌گفت سرآمد گویندگان بود. در رفتار عادی‌اش، از غایت تواضع و فروتنی جلوه‌ای ناتوان داشت و چون نوبت به کار مـی‌رسید، هـمانند شیر پرقـدرت کار را سریع انجام می‌داد و در محفل علما و دانشمندان به شنیدن علاقمندتر بود تا گفتن. 🍃🔹 اگر کسی در سخن گفتن بـر او غالب می‌شد در سکوت بر وی چیره نمی‌گشت. کاری را که انجام نمی‌داد، نمی‌گفت و کارهـایی را که نـگفته بـود، انجام می‌داد. چون دو کار پیش می‌آمد که نمی‌دانست کدام یک نزدیک‌تر به رضای خداست، آن را که به هوای نفس نزدیک‌تر بود، رهـا مـی‌کرد. بر کارهایی که سزاوار نبود و از وی٫ سر می‌زد، احدی را ملامت و سرزنش نمی‌کرد.» 📘 تحف‌العقول، ص۴۰۴ 💎 در این حدیث شریف، امـام عـلیه‌السلام زبـان به ستایش همنشین خود می‌گشاید و از بزرگ‌منشی و ادب برخورد او سخن به میان می‌آورد. در این کلام گهربار، رفتار و مـنش به دور از افراط و تفریط به نمایش نگاه ژرف انسان گذاشته شده است؛ ✅ توصیف هـمنشینی شده است که وقتی بـاید سـاکت باشد سکوت اختیار می‌کند (نه اینکه همواره سکوت کند) و زمانی که باید زبان بگشاید به زیبایی سخن می‌گوید (نه اینکه همواره بگوید و بگوید) و این همان مصاحبت نیکو است که انسان از خداوند خواستار هـدایت در آن است. ✅ *انسانی که بداند در هر زمانی چه بگوید و چه کاری انجام دهد به طور قطع از رفتارهای ناهنجار اجتماعی که او را از این راه راست دور می‌سازد، پرهیز می‌کند.*