#تفسیر_قرآن_سوره_مریم ۶
🔆 «قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْباً وَ لَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيّاً»
🔆 «زکریا گفت: پروردگارا استخوانم سست شده و موی سرم از پیری سپید گشته و من هرگز در دعا ناامید نبوده‌ام.»
📗 سوره مریم، آیه ۴
✍🏼 با تکرار اسم «رَبّ» در این آیه و آیه قبل، فقر و نیاز زکریا مطرح می‌شود، که با لفظ «قال» این گفتار و ندای پنهان به قول در می‌آید؛ یعنی نیازها باید در نهایتِ خفا و نهایتِ عجز صورت گیرد.
✍🏼 خدای سبحان با بیان «رب» شدت نزدیکی و قرب را بیان می‌کند. گرچه او از خواسته‌های عمق وجود انسان آگاه است؛ ولی باید با زبان اعلام شود.
✅ *از آداب دعا آن است که دعا و درخواست‌های آدمی که در عمق وجود او قرار دارد، بر لسان جاری شود.*
🔶 *زکریا خود را در محضر خداوند یافت و این یافتن، لسان دعای او را باز کرد.* مربی خود را صدا زد و عبد بودن خود را اعلام داشت؛ در ندای «یا رب» ربوبیت خداوند را به رخ می‌کشد و عجز و عبودیت خود را به نمایش می‌گذارد.
🔶 *زکریا با بیان این امور، شدت ضعف و عجز خود را اعلام می‌دارد* تا از مربی خود قدرتی عجیب دریافت کند.
⏪️ *علامت قوّت قلب، مداومت بر برقراری و ارتباط با خداوند است. قلب قوی زکریا در کهولت سن، با دعا، ارتباط با خداوند را حفظ می‌کند*.
🔶 زکریا در دعا می‌فرماید: پروردگارا! با رحمت و لطف بی‌نهایت تو، عالِم شدم، در سیر پرورش، به مقام نبوت راه یافتم و انواع کمالات را نصیبم کردی، اکنون خواستار حفظ سرمایه‌ها و اتمام الطاف می‌باشم تا با وجود فرزند، این کمالاتم محفوظ بماند.
🔶 زکریا در دعا به خداوند گوید: چون در بندگی ناتوان شده‌ام، جانشین در بندگی را خواستارم تا در زندگی مسیر بندگی ظاهری و صوری جریان داشته باشد.
🔶 *زکریا با اعتماد کامل و یقین به اسم مُجِیب خداوند، از اسباب منقطع می‌شود* و نیاز و فقرش را اعلام می‌کند و با یقین به ناکارآیی اسباب به اجابت دعا، امیدوار است.
⏪️ *انسان در هنگام دعا، با حسن ظن به خداوند باب استجابت را می‌گشاید؛ اما در مقابل، سوء‌ظن به خداوند، مانع اجابت دعا می‌شود.*