توسل به ساحت مقدس امام رضا علیه السلام از گُنَه بِالَّه سیِه گردیده رویم یا رضا دِه به آب لطف و رحمت شُستشویم یا رضا تو شَهی هستی که جامِ نُه فَلَک در دستِ توست من فقیری زار و بشکسته سَبویم یا رضا من به دنبالِ تو اَم هر روز و شب با پای عَجز کِی ثمر بخشد نهال جُستجویم یا رضا در میان دشت غفلت گم شدم دستم بگیر تا فقط راهِ وصالِ تو بپویم یا رضا عشق تو ای هشتمین آئینه ی حُسنِ رسول می کِشد وادی به وادی کو به کویم یا رضا هر که در عمرش تو را یک دم غلامی کرده است من غلامِ خانه ی خدّام اویم یا رضا روز محشر اِی شفیعِ بن شفیعِ بن شفیع من فقط ماه جمالت را بجویم یا رضا گشته ام گوشه نشینِ صحن گوهر شادِ تو دوست دارم دردِ دل با تو بگویم یا رضا من کیم؟ خاری ز گلزار محبّینِ حسین از تو باشد اعتبار و رنگ و بویم یا رضا آرزو بخشِ جمیعِ آرزومندان تویی جُز رضای تو نباشد آرزویم یا رضا من کیَم محتاج لُطفت تا به روز واپسین یک نگاهی از کرم بِنما به سویم یا رضا جان زهرا لطف کن تا وقت جان دادن به اشک بر شُما آلِ محمّد شعر گویم یا رضا قَدر نَشناسَم بَدَم نالایقم شرمنده ام رو سیاهم ، عاصی ام ، بی آبرویم یا رضا 🔴 این شعر در سال ۸۵ سروده شده #دلنوشته #امام_رضا