. ابیاتی که مصراع دوم آنها مشهورتر است : ۱- گر دایره‌ی کوزه ز گوهر سازند از کوزه همان برون تراود که در اوست . . . ( *بابا افضل* ) ۲- با سیه دل چه سود گفتنِ وعظ نرود میخ آهنین در سنگ . . . ( *سعدی*) ۳- هر دم که دل به عشق دهی ، خوش دمی بود در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست . . . ( *حافظ*) ۴- چنین است رسم سرای درشت گهی پشت به زین و گهی زین به پشت . . . ( *فردوسی* ) ۵- امیدوار بُوَد آدمی به خیر کسان مرا به خیر تو امید نیست ، شر مرسان . . . ( *سعدی*) ۶- صوفی نشود صافی ، تا در نکشد جامی بسیار سفر باید ، تا پخته شود خامی . . . ( *سعدی* ) ۷- در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب یارب ! مباد آن که گدا معتبر شود . . . ( *حافظ*) ۸- در محفل خود راه مده همچو منی را افسرده ‌دل ، افسرده کند انجمنی را . . . ( *قائم مقام* ) ۹- مرو به هند و بیا با خدای خویش بساز به هر کجا که روی ، آسمان همین رنگ است . . . ( *عليرضا جلالی* ) ۱۰- خلوت دل نیست جای صحبت اضداد دیو چو بیرون رود فرشته در آید . . . ( *حافظ* ) ۱۱- زلیخا مُرد از این حسرت که یوسف گشته زندانی ؛ چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی . . . ( *صائب تبریزی *) ۱۲- زلیخا گفتن و یوسف شنیدن شنیدن کی بُوَد مانند دیدن . . . ( *عطار* ) .