نحوه آغاز مراسم  در زمان مشخص شده، روضه‌ خوان خانم یا آقا که از قبل دعوت شده است و نیز سایر مهمانان وارد اتاق می‌شوند و دور تا دور سفره می‌نشینند و دعای سفره حضرت رقیه را می خوانند. زنان حاجت‌مند با دیدن صحنه قبر کوچک شروع به گریستن می‌کنند و روضه‌خوان نیز روضه و شرح مصیبت حضرت رقیه (س) و قساوت و بی رحمی یزید را می‌خواند. زنان سر بر آن قبر نهاده و می‌گریند و دعای سفره حضرت رقیه را می خوانند و او را به روح پدر و جد بزرگوارش سوگند می‌دهند، که هر چه زودتر مرادشان را برآورده سازد و می‌گویند: «یا حضرت رقیه خاتون، مراد مرا بده». روضه خوان اشعاری را با آهنگی حزن آلود می‌خواند و زنان گریه می‌کنند؛  معمولا روضه خوان اشعار زير را با آهنگي حزن آلود مي‌خواند و زنان گريه مي‌کنند؛  گرديد فلک واله و حيران رقيه / گشته خجل او از رخ تابان رقيه آن زهره جبيني که شد از مصدر عزت / جبريل امين خادم و دربان رقيه هم وحش و طيور و ملک و عالم و آدم / هستند همه ريزه خور خوان رقيه خواهي که شود مشکلت اندر دو جهان حل / دست طلب انداز به دامان رقيه جن و ملک و عالم و آدم همه يکسر / هستند سر سفره احسان رقيه کو ملک يزيد و چه شد آن حشمت و جاهش؟ / اما بنگر مرتبت و شآن رقيه يک شب ز فراق پدرش گشت پريشان / عالم شده امروز پريشان رقيه ديدي که چسان کند ز بن کاخ ستم را؟ / در نيمه ي شب آن دل سوزان رقيه  دعای سفره حضرت رقیه  و نيز اين اشعار؛  مرغ دلم خرابه شام آرزو کند / تا با سه ساله دخترکي گفتگو کند آن دختري که قبله ارباب حاجت است / حاجت رواست هر که به اين قبله رو کند  تاريکي خرابه به چشمان اشکبار / با رآس باب شکوه جور عدو کند خونين چو ديد رآس پدر را رقيه خواست / با اشک خويش خون ز رخش شستشو کند  خوابيد در خرابه که تا کاخ ظلم را / با ناله يتيمي خود زير و رو کند   توسل به حضرت رقیه بعد از سفره گاهی به جای ساختن قبر کوچک تنها دو شمع روشن کرده و آن را نماد قبر محسوب می‌کنند. اعتقاد بر این است که هر حاجت‌مندی از صدق دل متوسل شود و دعای سفره حضرت رقیه را بخواند، حتما حاجتش روا خواهد شد و نيز معتقدند اگر روضه‌خوان سيد باشد، برآورده شدن حاجاتشان قطعيت بيش‌تري خواهد يافت.  دعای سفره حضرت رقیه   سفره حضرت رقیه در استان خراسان سفره حضرت رقيه در تمام مناطق ايران تقريبا به نحوي مشابه انداخته مي‌شود. ولي به‌عنوان يک نمونه با تفاوتي چشمگيرتر مي‌توان به نحوه برگزاري اين سفره در استان خراسان اشاره نمود که بدين شرح مي‌باشد.  کسي که مراد و حاجتي داشته باشد، به نيت برآمدن حاجت خويش شب جمعه مقارن غروب آفتاب يک عدد نان، دو عدد شمع، کمي کاه، پنج سير خرماي تازه يا خشک خريده و به خانه مي‌برد. آن گاه وضو گرفته و با خلوص نيت هسته‌هاي خرما را بيرون آورده و به آب روان مي‌سپارد. سپس سفره سفيد و تميزي از خانه برداشته و با نان و خرما، کاه و شمع‌هايي که خريده و يک بشقاب به مسجد مي‌رود. سفره را روي زمين گسترده، شمع‌ها را روشن کرده و در دو طرف سفره قرار مي‌دهد. نان را به هشت قسمت تقسيم کرده و روي هر تکه مقداري خرما نهاده و در سفره مي‌چيند. سپس کاه را در بشقاب ريخته و در کنار سفره مي‌نهد. پس از خواندن دو رکعت نماز حاجت، از يک روضه‌خوان دعوت مي کند تا دعای سفره حضرت رقيه را که، شرحي است از مصيبت وارده به آن حضرت و بي‌رحمي يزيد در ويرانه شام، بخواند. وقتي روضه به پايان رسيد و شمع‌ها سوخت، صاحب نذر با چشمي گريان کاه‌هاي داخل بشقاب را برداشته و به سر و روي خود مي‌پاشد و نان و خرما را هم بين کساني که دور سفره جمع شده و به روضه گوش داده‌اند تقسيم مي‌کند. آنان نيز با وي هم‌داستان شده، حضرت رقيه را سوگند مي‌دهند که هر چه زودتر حاجت صاحب نذر را برآورده سازد. پس از انجام اين مراسم سفره را جمع کرده و به خانه باز مي‌گردد.  دعای سفره حضرت رقیه شب جمعه بعد چهار عدد شمع، دو عدد نان و ده سير خرما (دو برابر دفعه اول) مي‌خرد و به مسجد مي برد و باز همان مراسم و دعای سفره حضرت رقیه را از ابتدا تا به انتها انجام مي‌دهد. سفره سوم را گرو نگه مي‌دارد تا حاجتش برآورده شود. همين که به مراد خود رسيد سفره سوم را هم مي‌اندازد. ولي اين بار شش شمع و سه نان و پانزده سير خرما در سفره مي‌گذارد و دعای سفره حضرت رقیه را می خواند.