سرود میلاد امام محمد باقر علیه السلام بارون، می باره از آسمون امشب، گلبارونه کهکشون نورِ، خدا توی عالمی ظاهر سجاد، نداره دل توُ دلش اومد، تمومیه حاصلش مولا، حضرت محمد باقر بالِ، جبرئیل فرش راهته نورِ، وجه رب در نگاهته کُلِ، آسمون توُ پناهته آرامشِ قلبِ بی تاب تو شبهای تیره مهتاب در نسب تورا همین بس که هستی نوه‌ی ارباب آقام آقام یا امام باقر.... عشقت، عشق پاک و ازلی عشقت، عشق بین المللی عشقت، داره توی قلب ما ریشه مستم، از می و سبوی تو مستم، کرده عطر و بوی تو مستم، مستی بی مهرت نمی‌شه عمری، ریزه‌خوارِ دست توأم آقا، عاشق و پابست توأم شادم، مبتلا و مست توأم ای عشقِ تمام دوران ای حُب تو اصلِ قرآن باقر العلومی و شد... عِلمِ تو لوای ایمان آقام آقام یا امام باقر... دریا، کرم و جود و سخات هستم، آقا جزء نوکرات قابل، بدونم که نوکرت باشم حاجت، سر تا پای بدنم وقف، شما شد جون و تنم کاشکی، توی جنت محضرت باشم حسرت، کار هر آدینه ی من صافه، با شما آئینه ی من امضا، کی می‌شه مدینه‌ی من مدینه آرزوی من وطن منو کوی من من از تو مدینه می‌خوام نزن زمین تو روی من آقام آقام یا امام باقر...