🔰توجه به بازدم هنگام تمرین صدا🔰 💠بسیاری از مداحان تعلیم نیافته، وقتی می‌خواهند به پرده‌های اوج برسند بیشتر فشار می‌آورند. ❌ دلیل آن به ذهن برمی‌گردد، زیرا فکر می‌کنند اجرای نغمه‌های بالا مترادف با سختی است.❌ 🔸وقتی خواننده به سمت بالای گام می‌رود فکر و جسمش به سمت حالتی شبیه وزنه‌برداری می رود. مثل تلاش زیاد برای بالا بردن وزنه، این دسته از افراد هرچه می خواهند صدا را بالاتر ببرند فشار زیادتری بر خود وارد می کنند و خودشان هم متوجه نمی شوند. 🔹اکثرا فکر می‌کنند باید با تلاش سخت، هوا را بیرون دهند و خودشان را سفت می‌کنند؛ زیرا به غلط تصور می‌کنند که برای به دست آوردن حجم صدای مورد نظر و اجرای نغمه‌های بالا (زير) بهترین کار آنست که صداها را مثل گلوله‌هایی از لوله توپ به بیرون شلیک کنند. 🔸 همه ما سرفه و عطسه کرده‌ایم و می‌دانیم وقتی بدن می‌خواهد مجرای هوای خود را از موانع پاک کند، به طور خودآگاه گره عضلاتی را که در بالای شکم در وسط سينه، جایی که دنده ها به هم می رسند قرار دارد منقبض میکند. 🔹 این انقباض، فشاری بیش از ده برابر فشار یک بازدم معمولی ایجاد می‌کند. سفت کردن این عضلات، راه دسترسی شما برای به کارگیری کامل صدایتان را مسدود می‌کند و جلوی راه خروج هوا از ریه ها را می‌گیرد. تکرار این حالت یعنی انقباض عضلات شکم به هنگام دم و ایجاد فشار در گردن و گلو موجب عادت برایتان یک پدیده معمولی مطلوب به نظر می رسد؛ در حالی که این فشار به چشم دیگران می آید، ولی برای ما نامریی است. 💠بدین ترتیب توجه داشته باشید که هرچه فشار هوا روی تارهای صوتی بیشتر باشد کنترل اصواتی که ایجاد می شود مشکل تر است. 🔸قوت، حدود و هماهنگی صدا بستگی به جریان آرام و منظم هوا دارد نه به انفجارهای پشت سر هم تنفس شديد. 🔹موارد زیادی مشاهده می‌شود، ذاکرین محترم به هنگام خواندن، جریان هوا را از راه دهان انتقال داده و از طريق دهان نفس میکشند؛ در این حالت صدای نفس کاملا پیداست. ❌ این تنفس دیافراگمی نیست❌ ❇️ اگر آن را درست انجام دهید، هوا به آرامی از طریق بینی جریان یافته و به شش ها می رسد.❇️