#دوره_ذکرهای_نماز 42 يا مَنْ‏ ذِكْرُهُ‏ حُلْو ؛ به نام خدایی که یادش شیرین است. سلام عرض می‌کنم خدمت شما معلمان عزیز. جلسه چهل و دوم که با موضوع «ذکرهای نماز» در خدمت شما هستیم. درباره ذکر شریف « اِستغفار » با هم گفتگو می‌کردیم. خداوند تبارک و تعالی در قرآن رو به پیامبر اعظم صلّی اللّه علیه و آله می فرمایند : من دو تا امان برای عذابم قرار دادم : یک. تا وقتی که تو در بین مردم باشی من آنها را عذاب نمی‌کنم. دو. تا وقتی که آنها اِستغفار کنند آنها را عذاب نمی‌کنم. « وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ » حضرت فرمودند : من امان از عذاب هستم ولی به زودی از بین شما می‌روم ولی اِستغفار همیشه با شما باقی می‌ماند. « أنَا أمانٌ، وَ الاِستغفار أمانٌ » اِستغفار می‌تواند عذاب قطعی و حتمی خداوند را برگرداند. تنها قومی که عذاب تا بالای سرشان آمد ولی عذاب برگشت داده شد، به کوه‌های اطراف آنها - عذاب وارد شد و آنها در امان ماندن - قوم حضرت یونس علیه السلام بود. در آیه ۹۸ سوره یونس آمده است علت اینکه اونها عذاب ندیدن این است که « اِستغفار » کردند و به آغوشِ گرم خدا برگشتند. پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله فرمودند : زبانتون رو عادت بدهید به استغفار. زیاد اِستغفار کنید چون خداوند این ذکر را به شما آموزش داد چون می‌خواست شما را ببخشد و بیامرزد. « عَوِّدوا ألسِنَتَكُمُ الاستِغفارَ، فَإِنَّ اللّهَ لَم يُعَلِّمكُمُ الاِستغفار إلّا و هُوَ يُريدُ أن يَغفِرَ لَكُم » امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند : تعجب می‌کنم از کسی که از رحمت خدا نا امید است و خودش را جهنّمی می داند در حالی که ذکر « اِستغفار » را بلد است. « عَجِبتُ لِمَن يَقنَطُ و مَعَهُ الاِستغفار » مثل اینکه کسی که لباسش آتش گرفته باشد، همزمان آب هم داشته باشد که آن آتیش رو خاموش کنه، ولی بیخیال است و می‌گوید من که دیگر سوختم فایده ای ندارد پیامبر عزیزمان صلّی اللّه علیه و آله فرمودند : خوشا به حال آن بنده ای که وقتی نامه عملش را در روز قیامت باز می‌کند زیر هر گناهی که انجام داده یک اِستغفار نوشته شده باشد و در همین دنیا از خدا طلب بخشش کرده باشد. « طوبى لِمَن وَجَدَ في صَحيفَةِ عَمَلِهِ يَومَ القِيامَةِ تَحتَ كُلِّ ذَنبٍ : أستَغفِرُ اللّهَ » در روز قیامت، پیامبران، امامان، عالمان و شهیدان شفاعت می‌کنند و مانع می‌شوند که بنده وارد آتش جهنم بشود و اِستغفار هم مانع ورود انسان به جهنم می‌شود. به نظر شما کدوم یکی از این دو تا اثر گذارتر هستند؟ امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند : من شفیعی در نزد خدا نجات بخش تر از استغفاری نمی‌شناسم. « لا شَفيعَ أنجَحُ مِنَ الاِستغفار » استغفاری که خود بنده انجام می دهد حتی از شفاعت پیامبر اکرم هم مهمتر است. آیا می دانید چرا؟ فرض کنید کودکی اشتباه کرده است و دایی و خاله او واسطه می شوند و می‌گویند که ای مادر این کودک ببخش. اما خود کودک چیزی نمیگه و درخواست بخشش نمی‌کند این شاید سبب ببخشش او شود، اما چیزی که مادر دوست دارد این است که خود کودک بیاید و بگوید من اشتباه کردم و از تو درخواست عفو دارم و دیگر تکرار نمی‌کنم. کسی که در روز قیامت، پیامبر شفیعش می‌شود اگر در دنیا اِستغفار نکرده باشد، شفاعت پیامبراثرگذار هست ولی کسی که در دنیا خودش گفته باشد : « خدایا من اشتباه کردم، به آغوش تو بر می گردم و تو مرا ببخش » این اثر گذار تر است یادمون باشد « اِستغفار » مانع عذاب در دنیا و مانع از عذاب در آخرت می‌شود.