سلام. رکن‌الدین اوحدی مراغه‌ای (۷۳۸-۶۷۳ قمری) عارف و شاعر پارسی‌گوی ایرانی اهل مراغه است. او در شهرستان مراغه زاده شد، پدرش از اهالی اصفهان بود و خود او نیز مدتی در اصفهان اقامت داشت و بنابراین نامش اوحدی اصفهانی نیز ذکر شده است. و آرامگاه او در مراغه است. اکنون چندبیت موعظه ازیک قصیده ی او را بخوانید: ای رنج ناکشیده، که میراث می‌خوری بنگر که: کیستی تو و مال که می‌بری؟ او جمع کرد و چون به نمی‌خورد، ازو بماند دریاب کز تو باز نماند ،چو بگذری مردم به دستگاه ‌، توانگر نمی‌شود درویش را چو دست بگیری توانگری از قوت و خِرقه هرچه زیادت بود ترا با ایزدش معامله کن، گر مُبَصِّری ای خواجه، مُلک را که به دست تو داده‌اند قانون بد منه، که به کلی تو می‌خوری بی‌عدل، مُلک دیر نماند، نگاه دار مال رعیت از ستم و جور لشکری دریای فتنه این هوس و آرزوی تست در موج او مرو، چو ندانی شناوری این شست و شوی جُبّه و دستار تا به کی؟ دست از جهان بشوی، که آنست، گازری هرگز نباشدت به بد دیگران نظر در فعل خویشتن تو اگر نیک بنگری بوجهل را ز کعبه به دوزخ کشید جهل پیش خرد، نتیجه ی جهل است کافری گیرم که بعد ازین نکنی روی در گناه عذر گناهِ کرده، بگو: تا چه آوری؟ گفتار اوحدی نبود بی‌حقیقتی قولش قبول کن، که به اقبال رهبری. مبصّر= بابصیرت گازُری= شغل رختشوی فتاحی- رضا / التماس دعا #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷