بودم که مرا صدا زدی
در صدایت مهر بود.
و نوازش بود.
هرچه به دور از هم افتاده باشیم،
گاه دریچه هامان را می‌گشاییم،
و یکدیگر راصدا می زنیم.
و صدا زدن چه خوش است
صدایی نیست که نپیچد.
با خود بمانیم
و درون خویش را آب‌پاشی کنیم
و در آسمان خود بتابیم
و خویشتن را پهنا دهیم.
و اگر تنهایی از نفس افتاد،
در بگشاییم.
و یکدیگر را صدا بزنیم . . .!
#سهراب_سپهری
#شبتان_لبریز_از_شور_و_شعف🌻
#ندای_اردکان
@neday_ardakan🔷