در خزان باد خــــــــزان خیـــزد به پا نغمه می ســـازد میان شاخـــه ها بیـــد مجــــــنون در کــنار جو ی آب لرزد از ســــــــــــــــردی و داد باد ها کم کمک بلبل ببندد رخت خویش می شود از یار خـــــــــوب خود جدا دختر زیــــــــــــبا میخــــک اشک ریز هــــــای های گریه هایش بی صدا باغ ، خــــــــالی شــــــــد ز آواز هزار نی ســــرود و نی خروش و نی نوا گر نسازی جـــــــــام خود را پُر ز می غـــــــــــــم نگردد از دلت هرگز جدا عمر ما چــــــــــــــون باد پاییزی رَوَد آن چه مانَــــــــــد از من وتو، یادها شیشه ی غم را بزن جانا به سنگ تا بیـــــــــــــابی شــــــــــــادی بی انتها عـــــمر ما در درد بی دردی گذشت کی شــــــــوم از بند تـــــــنهایی رها ✅ سروده شاعر عزیز شهرمان جواد احمدپور # تنها # 1399/7/30 #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷