🍂سلسله مباحث: شماره 12 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 2.. رعایت وقار و پرهیز از رفتار سبك (قسمت دوم) در بیانات روایی زیر نیز، موضوع وقار از همین زاویه، یعنی از زاویه تأثیر اجتماعی و تصویر انسان در دیده دیگران طرح شده است. امام علی علیه‏السلام می‏فرماید: لِتَكُن شیمَتُكَ الوَقار، فَمَن كَثُرَ خُرقَه استُرذِلَ؛ باید وقار و سنگینی خصلت تو باشد؛ زیرا كسی كه سبكی‏اش زیاد است، پست و فرومایه شمرده می‏شود. هم‏چنین می‏فرماید: كُن فی المَلَأ وَقوراً و فی الخَلَأ ذكوراً؛ در میان مردم سنگین باش و در خلوت نیز به یاد خدا. آن حضرت در جایی دیگر می‏فرماید: بِالوَقارِ تَكثُرُ الهَیبة؛ با رفتار سنگین، هیبت و عظمت انسان زیاد می‏شود. من تَوَقَّرَ وُقِّرَ؛ كسی كه رفتار سنگین داشته باشد، سنگین شمرده شود. امام صادق علیه‏السلام فرمود: لَمّا سُئِلَ عَن أجمَلِ خِصالِ المَرءِ ـ وَقارٌ بِلا مَهابة وَ سَماحُ بِلا طَلَبِ مُكافأة وَ تَشاغلٌ بِغَیر مَتاعِ الدّنیا؛ زیباترین ویژگی‏های انسانی از امام صادق علیه‏السلام سؤل شد. ایشان فرمودند: وقار و سنگینی بدون ایجاد ترس، و بخشش بدون طلب پاداش، و مشغولیت به چیزی غیر از كالای دنیا. این روایات نیز، بدون اشاره به جنبه اجتماعی، اهمیت سنگینی و وقار را تأكید می‏كند. 👇👇 امام علی علیه‏السلام فرمود السَّكینَةُ عِنوانُ العقلِ وَ الوَقارُ بُرهانُ النّبلِ؛ آرامش نشان عقل، و سنگینی دلیل بزرگی و شرافت و ذكاوت است. یعنی كسی كه از آرامش و سنگینی محروم است، هنوز در دنیای كودكی به سر می‏برد و رشد عقلانی كافی ندارد. از نوع رفتار هر كس، می‏توان به رشد عقلی او و میزان بزرگی‏اش پی برد. رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله می‏فرماید: لَیسَ البِرُّ فی حُسنِ اللباسِ وَ الزّی وَلكنَّ البِرَّ فی السّكینةِ وَ الوِقارِ؛ خوبی انسان در نیكویی لباس و ظاهر او نیست؛ بلكه در آرامش و سنگینی است. حضرت علی علیه‏السلام نیز فرمودند: جَمالُ الرَّجلِ الوَقارُ؛ وقار، زیبایی انسان است. مُلازَمةُ الوَقارِ تُومنُ دِنائَةَ الطَّیشِ؛ همواره با وقار بودن از پستی سبك‏سری ایمن می‏دارد. پیامبر گرامی صلی‏الله‏علیه‏و‏آله می‏فرماید: طُوبی لِمَن تَوَقَّرَ وَ لِمَن لَم‏تَكُن لَه خِفَّة؛ خوشا به حال كسی كه سنگینی ورزد و سبكی در او نباشد. در بیانات دینی، سكوت عامل افزایش وقار شمرده شده است: بِالصَّمتِ یكثُرُ الوَقارُ؛ پرحرفی و زیاده‏گویی، شأن انسان را پایین می‏آورد و شخصیت او را سبك می‏كند. ویژگی‏های «عباد الرحمن» در این فراز از قرآن كریم نیز، بسیار جالب توجه است: «وَ عِبَادُ الرَّحْمَـنِ الَّذِینَ یمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْنًا وَ إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَـهِلُونَ قَالُواْ سَلَـمًا»؛ بندگان خدا بر زمین به آرامی و سنگینی قدم برمی‏دارند و هرگاه كه جاهلان آنان را خطاب كنند، به ملایمت و مسالمت سخن گویند. مؤمن در رویارویی با جاهلان، از كوره در نمی‏رود و از خود كم‏ظرفیتی نشان نمی‏دهد. چنان بزرگ‏منش و دریادل و پر تحمل است كه با آزار جاهلانه مردم به تلاطم نمی‏افتد و موج برنمی‏دارد. امام صادق علیه‏السلام نیز فرمود: سُرعَةُ الْمَشْی تَذْهَبُ بِبَهاءِ الْمؤمن؛ سریع راه رفتن ارزش مؤمن را از بین می‏برد. از آن آیه و این روایت معلوم می‏شود كه مؤمن باید مراقب ارزش و اعتبار خود باشد و با رفتارهای سبك آن را از بین نبرد. ادامه دارد... 🌷 @nedaye_tahzibtahzib-howzeh.com