❇️ #سلسله_مباحث_فطرت 🔆 شماره ۱۱۲ 💠 یاد حقیقی خداوند 🔰 در یکجا، مرتبه ذکر را از این هم بالاتر می برد: «وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ.» 🌀 پس از این که از توجه به نعمتهای بیرون، رشد پیدا کردی وفهمیدی که من در حقیقت نفس خودم را دوست دارم، از آن به ربّ خود منتقل شو؛ تو چون در ارتباط رب هستی و عاشق رب خود هستی. 📌 البته وقتی به این توجه برسی «وَاذْكُرْ رَبَّكَ» آنجا معنای «فِي نَفْسِكَ» دیگر این‌طور نیست که یك ربی داری و یك نفسی داری؛ این یادآوری موجب می شود طوری به رب منتقل شود که نفس، موجودیت خودش را از دست بدهد. 🔸 اینطور نیست که تو یك نفسی داری که رب در ظرف نفس من قرار گرفته باشد (نستعیذ بالله) این محدود کردن خداست و شرك است؛ 📍 یا اینکه بگوییم ذکر را در نفس خودم به رب توجه دهم؛ عرض کردیم که ذکر، رسیدن به خود آن علم است و عرض کردیم که اگر به خود علم برسیم، در اثر عشق و توجه، چیزی در نفس نمانده که ما آن را توجه بدهیم، در حقیقت با همه وجود به مرتبه ی رب منتقل شده‌ایم. 📚 کتاب "فطرت" ص۶۲۷ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat