❇️ #سلسله_مباحث_فطرت 🔅 شماره ۱۵۵ 💠 معنای عبودیت ائمه 🔰 در دعای رجبیه می‌فرماید: «‏ لاَ فَرْقَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهَا إِلاَّ أَنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ خَلْقُکَ.» آنها این طور نیست که خودشان مستقلاً می‌توانند کاری کنند، اما این بندگی، اتحادش با تو خیلی قوی است؛ مانند یك شعله آتش که وقتی به کار می‌بریم، این شعله آتش، جانشین آن حقیقت آتش است که این عالم، ظرفیت ظهور آن را ندارد. منتها اشتباهاً ذهن ما به این شعله‌ی آتش می‌رود. 📌 این آتش مادی جانشین حقیقت آن آتش است، این، مستقلاً هیچ است. این چرا می‌تواند این گونه آتش بزند؟ 👈 چون تمام موجودیتش تسلیم آن حقیقت آتش است. اگر ذره‌ای از تسلیم بودن خارج شود و تسلیم نشود، فوراً خاموش می‌شود. 🌀 پس معصومین (علیهم السلام)، این طور نیستند که خودشان ذاتاً خدا هستند، بلکه آن چنان تسلیم آن امواج فیض هستند تا این، از آن ظهور پیدا کرده است «عبادك» می‌شود. هرچه این شعله به آن حقیقت نزدیك می‌شود، کامل‌تر است. ✨ پس انوار مقدسه معصومین (علیهم السلام) در چنین شرایطی هستند، «عبادك» ذاتاً عدم و هیچ اند، اما از نظر موجودیت، به اندازه ای با آن قوانین هستی تطبیق کرده‌‌اند که خود هستی هستند؛ 🍃 هستی، آن است که هستی ساز باشد، وجودی هستند که موجود سازند. 📚 کتاب "فطرت" ص۷۶۸ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat