📚 هر شب یک ضرب المثل زرندی در #ندای_زرند ✍ به قلم توانمند استاد فرزانه وخردورز سرکار خانم #متصدی_زاده 🔹ضرب المثل "دست بگیر، دهنده نمیشه!!! یا آدم بگیر.بده نیست!!!" آدم بگیر بده نی، یعنی بخشنده نیست! این ضرب المثل درخصوص افراد طلبکار به کار می رود.البته ممکن است درمورد افراد خسیس هم استفاده شود. شخصیت طلبکار و پر توقع ، یکی از شخصیت‌های عصبی و سخت در روابط است، یعنی از آن دسته از افرادی است که برقراری و حفظ رابطه با او بسیار دشوار است.درجامعه به این افراد پررو می گویند. آنهاغالبا پر از توقع، خشم و رنجش هستند. آنها نه‌تنها به خود، بلکه به اطرافیان خود نیز با واکنش‌ها و‌ توقعات‌شان آسیب می‌زنند. بعضی‌ها همیشه از دیگران طلبکار هستند، گویی همیشه قرار است دیگران برای آنها کاری انجام دهند یا طبق میل آنها زندگی کنند. افراد طلبکار غالبا همه چیز را برای خود می‌خواهند و دیگران را برده و بنده خویش می‌دانند. چنین اشخاصی در ارتباطات خود با دیگران ملال‌آور بوده و کمتر می‌توانند دوستانی امن و مورد اعتماد باشند. این افراد یا از فقدان‌های دوران کودکی رنج می‌برند یا به لوس بودن دچار هستند و از دوران کودکی ناز پرورده بار آمده اندوفکر میکنندهمه باید درخدمت آنهاباشند.البته گاهی جامعه نیز به بعضی افراد، بیش از لیاقتشان بها و پاداش می دهدو موجب پررویی و طلبکارشدن ایشان میشود.در هر صورت، آن چیزی که مهم است؛ این است که آنها همیشه شما را به خود بدهکار می‌دانند و اگر وارد بازی‌شان شوید، همیشه یک بدهکار باقی می‌مانید. آنها خود را طلبکار عالم و آدم می دانند.فکر میکنند در دنیا فقط آنها وجود خارجی دارندکه باید به ایشان توجه ویژه ای شود و همیشه طلبکار خانواده و جامعه هستند . اگر کسی ضامن وام این افراد شود،پس نمیدهندو میگویند اشتباه کردی ضامنم شدی حالاوظیفه ات هست خودت بپردازی.اگر از دیگران پول یاجنسی قرض بگیرند پس نمی دهد ؛ مگر باشکایت و دعوا و زور. از آمد ورفت و معاشرت با دیگران فقط بخش رفتن به منزل دیگران را میپسندد و موقع پس دادن از گیر میهمان به هرنحوی فرار میکند.هنگام حیات والدین مرتب باج خواهی میکنند وبعداز فوت ایشان وموقع تقسیم ارثیه میگویندهمه ی این املاک مال من است یابهترین جابایدبه من برسد؛و حقوق سایرین راپایمال میکند ؛چون معتقد است دردوران حیات والدین حقش ضایع شده است. محبت دیگران را وظیفه میداند. یکی از دلایل وجود چنین افرادی درجامعه برمیگردد به سبک تربیتی والدین. همانطور که میدانیم بهترین سبک تربیتی مربوط به والدین قاطع و مهربان است.این والدین بامشکلات فرزندان درطول دوران رشد،بصورت آرام و منطقی برخورد میکنند.نقاطِ ضعف و قوت فرزندانشان رابخوبی می شناسند.شخصیت بچه هارا تنبیه نمیکنند؛بلکه رفتارمنفی راتنبیه میکنند.آنهافرزندانی صالح تربیت میکنند که دارای اعتمادبه نفس بالایی هستند و اختلالات روانی این فرزندان تقریبا صفرهست اماوالدین ضعیف مهربان که غیرقاطع هستند؛در برابر خواسته های فرزندانشان زود تسلیم می شوند و تن به خیلی از خواسته های فرزندانشان می دهند و براین باورند که کودکان نباید ناکام بمانند.درصورتی که گاهی ناکامی یکی از شیوه های تربیتی است.والدین ضعیف به دنبال برآورده کردن نیازهای فرزندان شان هستند. آنهافرزندانی تربیت میکنند که والدین خود رابه حساب نمی آورند؛همواره حالت طلبکارانه دارند(شما برای من چکار کردین؟) دائماغرولند میکنند. اعتمادبه نفس ندارند. سلطه گرند. زود رنجند و اهل سر وصدا مسئولیت ناپذیرند. بنابراین والدین نباید به سروصدا وگریه بچه های لوس ،توجه کنند.