«رسم رفاقت» را در قوانین ذیل می توان جستجو کرد: ۱- پایداری محافظت بر دوستی و پایداری بر تداوم آن، هنر رفاقت است. 2- گشاده رویی خوش رویی و گشاده بودن چهره و تبسم، خاطره انگیزترین و در عین حال کم خرج ترین ادب دوستی است. 3- دست گیری یاری دوست و سودمندی برای او به هنگام درماندگی و مشکل، شرط لازم رفاقت است. 4- دوری از ستیزه جویی حضرت علی علیه السلام می فرمایند: از مجادله و ستیزه جویی بپرهیزید، زیرا این دو، دل های برادران دینی را نسبت به یکدیگر مکدر می کند و بذر نفاق را پرورش می دهد 5- نیک خواهی جوان باید نسبت به دوست خود همچون خود بنگرد. دوست را به جای خویش گذارد و آنچه برای خود می پسندد برای او نیز بپسندد. 6- فروتنی پرهیز از تکبر، نداشتن ژست غرورآمیز و دارا بودن وقار، از خصلت های پسندیده ای است که باید بر رفاقت ها سایه افکند. چرا که رعایت این ویژگی، دوستی آفرین است. و از آن سو، کبر و غرور، پیوند رفاقت را از هم می گسلد و جوان را از نعمت دوست های خوب و شایسته محروم می سازد. 7- توجه به ارزشها و بزرگواری ها حضرت علی علیه السلام به فرزندشان می فرمایند: چون دوستت از تو ببُرد خود را به پیوند با او وادار، و چون روی برگرداند، مهربانی پیش آر، و چون بخل ورزد از بخشش دریغ مدار و هنگام دوری کردنش از نزدیک شدن، و به وقت سختگیری اش از نرمی کردن و به هنگام خطایش از عذر خواستن. چنان که گویی تو بنده اویی، و چونان که او تو را نعمت داده- و حقی بر گردنت نهاده- و مبادا این نیکی را آنجا کنی که نباید، یا درباره آن کس که نشاید. 8- آراستگی حضرت علی علیه السلام می فرمایند: همان گونه که انسان برای افراد غریب و بیگانه خود را می آراید برای دوستان و برادران دینی نیز باید با بهترین وضع، خود را آراسته سازد. 9- رعایت حدود دوستی هرچیزی برای خود حد و مرزی دارد دوستی نیز حد و مرز مشخصی دارد. اول آنکه ظاهر و باطن او با تو یکسان باشد، دوم آنکه زیبایی و آبروی تو را زیبایی و آبروی خود بداند، سوم آنکه دست یافتن به مال و مقام او را نسبت به تو تغییر ندهد، چهارم آنکه در زمینه رفاقت از آنچه در اختیار دارد نسبت به تو دریغ ننماید، پنجم آنکه تو را در مواقع سختی ها ترک نگوید 10- اطمینان نکردن بیش از حد به دوست علی علیه السلام فرمود: برای دوستت تمام دوستی را بذل کن، ولی اطمینان کامل (و صددرصد نداشته باش و تمام آن) را بذل نکن. 11- تعادل در دوستی امام علی علیه السلام فرمودند: در دوستی با دوستت مدارا کن (و بیش از اندازه اظهار محبت نکن!) شاید روزی دشمن تو گردد و در دشمنی با دشمن نیز مدارا کن! شاید روزی دوست تو گردد. و نیز فرمودند: اگر دوستی بیش از حد شد و از حد منطقی گذشت، خطرساز است و باعث می شود که انسان عیب ها را نبیند. امام صادق علیه السلام فرمودند: اسرار زندگی ات را برای دوست مگو، مگر رازی که اگر به فرض دشمنت گردد به تو زیان نرساند. 12- دوستی به اندازه تقوا انسان گاهی ممکن است دوستان متعددی داشته باشد. اظهار محبت و دوستی به هریک باید به اندازه پاکی و پایبندی آنها به مسائل دینی و شرعی باشد. امام علی علیه السلام در این خصوص فرمودند: برادران (و دوستان) را به اندازه تقوا (و تعهد هرکدام) دوست بدار! 13- دوستی در مسیر طاعت خدا دوستی باید در مسیر طاعت خداوند باشد، و هنگامی که انحرافی به سوی گناه پیدا کرد، باید دوستی را کنترل نمود. سخن پایانی: دوست خوب واقعا یک نعمت بزرگ به حساب می‌آید. بهتر است در انتخاب دوستان خود بسیار دقت کنیم تا از لذت یک رابطه‌ی مورد اعتماد و دوست داشتنی، لذت ببریم.