در نهایت، تحصن نمایندگان به علت ناامید شدن از تغییر در لیست نمایندگان رد صلاحیت شده، پس از ۲۶ روز در تاریخ ۱۶ بهمن ماه ۱۳۸۲ پایان یافت. پس از پایان تحصن، ۱۱۷ نماینده مجلس در جلسه علنی مجلس دسته جمعی استعفا دادند. در میان نمایندگان مستعفی ۲۰ نماینده از شهر تهران حضور داشتند و افرادی چون کروبی، محتشمی پور، انصاری، دعایی، هادی خامنه ای، محجوب، سرحدی زاده و وحیده طالقانی در بین آنها حضور نداشتند. احزاب اصلی و فعال انتخابات مجلس هفتم و نتایج آن (با تمرکز انتخابات تهران) تعدد کاندیداهای ثبت نامی برای نمایندگی در مجلس هفتم از سوی گروه های سیاسی و دانشگاهی با تعابیر مختلفی رو به رو شد. جناح راست افزایش تعداد ثبت نام ها را به سناریوی ” جنبش ثبت نام” تعبیر کردند که هدف آن بالا بردن هزینه رد صلاحیت گسترده نامزدها و اعمال فشار بر شورای نگهبان بود. از نظر دانشگاهیان و تحلیل های جامعه شناختی، تعداد بالای داوطلبان نشان دهنده فعالیت نامنسجم و نامشخص گروه های سیاسی بود که نتوانسته بودند به عنوان احزاب سیاسی کارآمد، نقش و کارکرد ویژه خود را در جامعه بازی کنند. در نتیجه، بی اعتمادی و شاید شناخت نادرست از مسئولیت نمایندگی باعث ثبت نام عده زیادی برای نمایندگی مجلس هفتم شد. این تحلیل ها مثلا به حوزه انتخابیه شهر تهران استناد داشتند که با وجود ثبت نام بیش از هزار نامزد، فقط ۶۵ نفر نسبتا شناخته شده و دارای سابقه و فعالیت سیاسی بودند و اسامی آنها در پنج ائتلاف آبادگران ایران اسلامی، ائتلاف برای ایران، خدمتگزاران مستقل ایران اسلامی، جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی و چکاد آزاداندیشان قرار داشت. در پی رد صلاحیت چهره ها و داوطلبان اصلاح طلب، دفتر تحکیم وحدت (طیف علامه) انتخابات را تحریم کرد و از بین گروه های عضو جبهه دوم خرداد به جز مجمع روحانیون مبارز، خانه کارگر و مجمع اسلامی بانوان، بقیه گروه ها (از جمله سازمان مجاهدین انقلاب، حزب مشارکت، حزب همبستگی) و همچنین نهضت آزادی و ملی مذهبی ها اعلام کردند که در انتخابات شرکت نمی کنند. حزب کارگزاران نیز اعلام کرد با وجود خودداری از ارائه لیست، از مردم برای شرکت در انتخابات و انتخاب چهره های شایسته دعوت می کند. #نقش_ما #مشارکت_حداکثری #مجلس_قوی @entekhabatqods