مجمع روحانیون مبارز که در ابتدا طی بیانیه ای اعلام کرده بود که در صورت عدم بازنگری در فرآیند رد صلاحیت ها از حضور در انتخابات و ارائه لیست خودداری می کند، در آخرین هفته مانده به انتخابات از مردم خواست که به نمایندگان اصلاح طلب باقی مانده رای دهند. شورای هماهنگی جبهه دوم خرداد، پس از اعتراض گسترده به رد صلاحیت ها و درخواست کتبی از رییس جمهور برای تلاش در راستای تغییر وضع، در ششم بهمن ماه از مشارکت تشکیلاتی در انتخابات مجلس هفتم انصراف داد. در مقابل جناح راست به ویژه جامعه روحانیت مبارز، با ارائه موضعی متفاوت و حمایت از شورای نگهبان، اعلام کرد که عده ای در داخل با هجمه به شورای نگهبان، ولایت فقیه و نظارت استصوابی در راستای اهداف دشمن حرکت می کنند. در این دوره از انتخابات مجلس، هر دو جناح به تشکیل ائتلاف روی آوردند. جامعه روحانیت مبارز، جمعیت موتلفه، جمعیت ایثارگران، جامعه زینب و جمعیت زنان انقلاب اسلامی که در دوره های گذشته انتخابات هرکدام لیست جداگانه ای ارائه می دادند، پیش از انتخابات مجلس هفتم از ائتلاف آبادگران انقلاب اسلامی حمایت کردند. در جناح مقابل، “ائتلاف برای ایران” به ریاست حجت الاسلام محتشمی پور، با مشارکت برخی از اعضای مجمع روحانیون، حزب کارگزاران سازندگی، حزب همبستگی، حزب اسلامی کار، خانه کارگر، مجمع اسلامی بانوان و مجمع نیروهای خط امام تشکیل شد. اعضای جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به اصلاح طلبانی که در رقابت باقی مانده بودند و از کاندیداتوری انصراف ندادند خرده گرفتند. حجت الاسلام مهدی کروبی در پاسخ به آنها گفت:” من خود را موظف به حضور در همه صحنه های انقلاب می دانم، حتی اگر یقین داشته باشم شکست میخورم”. جبهه وفاق ائتلاف دیگری بود که از طرف احزاب کمتر شناخته شده ای مانند جمعیت وفاداران انقلاب اسلامی، جنبش اعتدال اسلامی، حزب تمدن اسلامی، جامعه اسلامی ورزشکاران و مجمع استادان دانشگاه ها حمایت شد. همچنین گروه هایی چون جمعیت ایران فردا، خانه معلمان ایران و حزب رفاه از لیست چکاد آزاداندیشان حمایت کردند. همه این ائتلاف ها دارای ویژگی های مشترکی چون تازه تاسیس بودن، داشتن اسامی و اهداف نسبتا مشابه، حمایت از چهره های کمتر شناخته شده و تاکید بر اولویت مسائل اقتصادی به جای موضوعات سیاسی و فرهنگی بودند. با وجود آنکه اکثر نامزدهای مورد حمایت این ائتلاف ها چهره های نزدیک به اصول گرایان بودند، در لیست اغلب آنها از جمله لیست های چکاد آزاداندیشان، خدمتگزاران مستقل ایران اسلامی، ائتلاف آبادانی و توسعه ایران و ائتلاف ملی کار و تولید نام حجت الاسلام مهدی کروبی نیز دیده می شد. از سوی دیگر نام افرادی مانند حسین میرمحمد صادقی که از چهره های نزدیک به محافظه کاران بود، در لیست اصلاح طلبان جای گرفت. انتخابات مجلس هفتم در تاریخ اول اسفندماه ۱۳۸۲ برگزار شد و نتایج اولیه انتخابات حاکی از حضور نمایندگان اصلاح طلب عموما پس از جایگاه ۳۰ ام در تهران بود. چنانکه حجت الاسلام مهدی کروبی، علیرضا محجوب، حجت الاسلام مجید انصاری، سهیلا جلودارزاده، جمیله کدیور و حجت الاسلام محمود دعایی به ترتیب در جایگاه های ۳۱، ۳۳، ۳۴، ۳۵، ۳۷ و ۳۹ قرار گرفته بودند. حجج اسلامی کروبی و منتجب نیا با صدور اطلاعیه ای در تاریخ ۵ و ۶ اسفند از نامزدی انصراف دادند. حجت الاسلام کروبی که معتقد بود انصراف او در این مرحله دارای آثار سوئی که می توانست انصراف پیش از انتخابات داشته باشد نبود؛ پس از انصراف، نامه ای از جانب رهبر انقلاب دریافت کرد که در آن آیت الله خامنه ای از انصراف وی از انتخابات ابراز تاسف و از مجاهدات، تلاش ها و رویکرد اعتدالی وی در مجالس ششم و انتخابات مجلس هفتم تشکر کرد. بر اساس اعلام نهایی نتیجه هفتمین دوره انتخابات مجلس در تاریخ ۷ اسفندماه توسط وزارت کشور، ۲۵ نفر از نامزدهای شهر تهران توانستند آراء لازم برای حضور در مجلس را کسب کنند که عبارت بودند از: غلامعلی حداد عادل، احمد توکلی، امیررضا خادم، سیدمحمدمهدی طباطبایی شیرازی، احمد احمدی، حسین مظفر، سعید ابوطالب، نفیسه فیاض‌بخش، محمد خوش‌چهره جمالی، عماد افروغ، داود دانش‌جعفری، علیرضا زاکانی، لاله افتخاری، فضل‌الله موسوی، فاطمه آلیا، حسین شیخ‌الاسلام، حسین نجابت، الهام امین‌زاده، عباسعلی اختری، سیدعلی ریاض، فاطمه رهبر، الیاس نادران، حمیدرضا کاتوزیان، پرویز سروری و منوچهر متکی. این در حالی بود که ۱۹ روز بعد در ۲۶ اسفندماه شورای نگهبان اعلام کرد که پس از رسیدگی به شکایات و بازشماری۱۰۰ صندوق، ۲۹ نفر از نامزدهای شهر تهران در مرحله اول انتخابات به مجلس شورای اسلامی راه یافتند. تفاوت لیست ارائه شده توسط شورای نگهبان و لیست وزارت کشور، حضور علی عباسپور، مهدی کوچک‌زاده ،حجت الاسلام مصباحی مقدم و حسین فدایی در رتبه های ۱۲، ۲۶، ۲۸ و ۲۹ بود. #نقش_ما #مشارکت_حداکثری #مجلس_قوی @entekhabatqods