در جواب برخی از عزیزان که حسن نیت نشان می‌دهند و ابراز محبت می‌کنند با شرمندگی عرض می‌کنم: یکی را از بزرگان به محفلی اندر همی‌ ستودند و در اوصاف جمیلش مبالغه می‌کردند. سر بر آورد و گفت: من آنم که من دانم. کُفَیتَ اَذیً یا مَن یَعُدُّ مَحاسنی علانیَتی هذا ولم تدرِ ما بَطَنَ شخصم به چشم عالمیان خوب منظر است وز خبث باطنم سر خجلت فتاده پیش طاووس را به نقش و نگاری که هست خلق تحسین کنند و او خجل از پای زشت خویش بنده‌ی حقیر سراپا تقصیر که چیزی ندارم، هرچه هست لطف اهل‌بیت علیهم‌السلام است إن شاء الله از باب من لم یشکر المخلوق آن یشکر الخالق از زحمات و بزرگواری همه‌ی عزیزان ممنون و متشکرم. متأسفانه حقیر ویترین کار هستم و زحمات دوستان خالص و مخلص به نام ما تمام می‌شود 😔 وای اگر از پس امروز بود فردایی