قضيه ازدواج مادر حضرت عباس (ع) با حضرت على (ع) بدين گونه بود كه پس از شهادت حضرت زهرا (س)، على (ع) برادرش عقيل را كه در علم نسب شناسى آگاهى كامل داشت و با قبايل و خصلت‌هاى اخلاقى و روحى آنها آشنا بود، به حضور طلبيد و از وى خواست كه براى آن حضرت همسرى شايسته و از قبيله‌اى كه اجدادش از شجاعان و دلير مردان باشند، پيدا كند تا ثمره ازدواجشان فرزندانى شجاع و رشيد باشند.
پس از مدتى عقيل زنى از طايفه بنى كلاب را به حضرت معرفى كرد كه داراى آن ويژگى‌ها بود. نامش فاطمه دختر حزام بن خالد بود و نياكانش همه از دليرمردان بودند. حضرت با وى ازدواج نمود و او نيز وظيفه مادرى و سرپرستى براى فرزندان حضرت زهرا (ع) را به عهده گرفت و آنان را چون فرزندان خود بلكه بيشتر از فرزندانش دوست مى‌داشت.
گويند وقتى وى را فاطمه صدا مى‌زدند، وى گفت مرا فاطمه صدا نكنيد؛ زيرا فرزندان با شنيدن نام فاطمه به ياد غم هاى مادرشان مى‌افتند و ناراحت مى‌شوند بلكه مرا خادم خود بناميد. حضرت على (عليه السلام) وى را ام البنين يعنى مادر پسران ناميد و به اين نام شهرت يافت.
🇮🇷نیمه پنهان
🇮🇷@nimeyepenhan