📖صفحه ۳۸۹ 🔅فَلَمَّا أَتاها نُودِيَ مِنْ شاطِئِ الْوادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَنْ يا مُوسى‌ إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ «۳۰» 🔹كلمه‌ى‌ «شاطِئ» به معناى جانب و ساحل،كلمه‌ى «وادى» به معناى رودخانه و درّه است. «بقعة» به قطعه زمينى اطلاق مى‌شود كه با زمين‌هاى همجوارش تفاوت داشته باشد. 🔸دست خداوند در شيوه‌ى وحى باز است.خداوند مى‌تواند به دل‌ها الهام كند،يا اين‌كه بر انسان‌ها فرشته نازل نمايد و يا حتّى ازدرون درختى ايجاد صوت نموده با پيامبر برگزيده‌اش سخن بگويد. 🔰پیام ها ۱-بعضى مكان‌ها داراى قداست هستند.«الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ» ۲-در جايى كه زمينه‌ى تعجّب وجود دارد،بايد تأكيد بيشترى كرد. (موسى كه براى اوّلين بار صدايى از درخت مى‌شنود،تعجّب مى‌كند و لذا كلام خداوند با «إِنِّي‌ و أَنَا» همراه تأكيد آمده است) ۳-خداوند براى اجراى اراده‌ى خود،فكرها و ديدها را در مسير خاصّى قرار مى‌دهد. موسى در پى به دست آوردن آتشى براى پيدا كردن راه و گرم شدن خانواده‌اش،به آن سوى كشيده شد،ولى هدف خداوند چيز ديگرى بود. 📚تفسیرنور/ج۷ ص۵۰