🌹تفسیر کوتاه صفحه ۱۳۹ برگرفته از تفسیر نور ----------------------------------- 🔹مبلّغان دینی باید بدون مصلحت‌‏اندیشی بی‌‏مورد، معارف و حقایق مکتب را برای مردم بیان نمایند. «ما قَدَرُوا اللَّهَ» «تُخْفُونَ کَثِیراً» 🔸دشمن حق، یا حق را پایین می‌‏آورد، یا خود را بالا می‌‏برد. ابتدا می‌‏گوید: قرآن افسانه است، اگر موفّق نشد، می‌‌‏گوید: من هم می‌توانم مثل قرآن حرف‌‏های جالب بزنم. «سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ» در جای دیگر می‏‌خوانیم: «لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا» (انفال، ۳۱) 🔹کیفرهای اخروی از لحظۀ مرگ شروع می‌‏شود، به کافران می‌گویند: جان بده، بمیر، «أَخْرِجُوا أَنْفُسَکُمُ» که همراه با نوعی تحقیر است. 🔸مشرکان به چهار چیز تکیه داشتند: قوم و قبیله، مال و دارایی، بزرگان و اربابان و بت‌ها و معبودان. این آیه، بی‌ثمری هر چهار تکیه‌‏گاه را در قیامت مطرح می‌‏کند: «فُرادی‏» بدون قوم و قبیله. «تَرَکْتُمْ ما خَوَّلْناکُمْ» بدون مال و ثروت و دارایی. «ما نَری‏ مَعَکُمْ شُفَعاءَکُمُ» بدون یار و یاور. «ضَلَّ عَنْکُمْ» محو تمام قدرت‌‏های خیالی. 🔹در قیامت، حقایق ظاهر و سراب‌‏ها، محو می‌‏شوند. «ضَلَّ عَنْکُمْ ما کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ» ----------------------------------- ❤️ نکات اخلاقی ناب در ایتا ❤️ https://eitaa.com/nokat_akhlaghi