اگر باورداشته باشیم حقیقتا عالم پس از مرگی وجود داشته باشد وبالاخره بعد از عمر 120 ساله وارد عرصه زندگی جدید ی بشویم چقدر داشته باشیم فقیر نیستیم بعبارت دیگه برای یک زندگی حد اکثر 120 ساله چقدر داشته باشیم میتوانیم ابرومندانه وراحت زندگی کنیم و برای زندگی ابدی اخروی چقدر ؟ اگر همه ثوابهای ذکر شده مادی ومعنوی در مجموعه کتب و ادعیه را یکجا به تک تک ما بدهند ایا بی نیاز میشویم ؟ اگر جواب این مسئله را پیدا کنیم خواهیم فهمید کسی که پیامبر اسلام صلی الله علیه واله وسلم در باره اش فرموده است ضربتش در جنگ خندق با عبادت ثقلین برابری میکند و.... چرا در مناجاتش میفرماید: مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَنِىُّ وَ اَنَا الْفَقيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفَقيرَ اِلا الْغَنِىُّ. در ریاضیات میگویند هر عددی هر اندازه هم بزرگ باشد وقتی صورت کسری قرار بگیرد که مخرج ان بی نهایت است حاصل ان صفر میشود بااین وضع چه باید بکنیم تا در فرد ای قیامت فقیر نباشیم به عبارت دیگر چه توشه ای وچه مقدار باید باخود ببریم یا پیش بفرستیم که بتواند ما رابی نیاز کند جواب این است که انسان هرانچه برای زندگی ابدی خود پیش فرستد اگرفوق عظیم هم باشد چنانچه مشمول فضل پروردگارنشود همچنان فقیر است خوف این وجود دارد که تفضل الهی شامل خیرات ومبرات وصالحات انسان نشود که دراین صورت فقیر وبیچاره ابدی خواهدبود هم پیش باید فرستاد بیش و هم امید به فضل پروردگار باید داشت این دو لازم وملزوم همدیگرند و میزان تفضل پروردگار متناسب ذخیره قیامتی افراد وبراساس مقدار پیش فرستاده های انهاست