يكي از وصاياي رسول اكرم صلی الله علیه وآله وصيت به تلاوت قرآن است. و فضل تلاوت و حفظ و حمل وتمسك و تعلم و مداومت و مزاولت و تدبر در معاني و اسرار آن بيش از آن است كه به فهم قاصر ما درست آيد و آنچه از اهل بيت عصمت عليهم السلام رخصوص آن وارد شده است در اين اوراق نگنجد؛ و ما به بعض آن قناعت می كنيم. فرموده: قرآن عهد خداوند است به سوي بندگان؛ همانا سزاوار است كه هر فرد مسلماني در هر روز به آن عهد نظر كند و از آن پنجاه آيه قرائت كند. فرمود حضرت سجاد عليه السلام كه آيات قرآن خزانه هايي است، پس هر وقت گشوده شد خزينه اي، سزاوار است كه نظر كني در آن. و در اخبار رجوع به آن و تدبر در معاني آن بسيار وارد است. و در حديث است كه مؤمني كه قرائت قرآن كند در حال جواني داخل شود قرآن به گوشت و خون او، و او را خداوند با سفراي كرام نيكوكار قرار دهد، و قرآن پناه اوست در قيامت. فرمود حضرت صادق عليه السلام كه كسي كه قرآن را بسيار قرائت كند و با او عهد تازه كند به مشقت كشيدن در حفظ آن، دو اجر به او عطا فرمايند و از اين حديث شريف معلوم می شود كه مطلوب در تلاوت قرآن شريف آن است كه در اعماق قلب انسان تأثير كند چهل حديث، ص 499-497