بسم الله الرحمن الرحیم 🌺پنجاه خصلت از خصوصیات اخلاقی پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه واله وسلم)🌺 ♦️بي‌شک تأسي به سيره و سنت آن حضرت براساس آيه‌‌کريمه «و لکم في رسول‌الله اسوه حسنه»، و از جمله آنچه در اين مطلب به آن اشاره شده، راهگشاي مشکلات و مسائل مبتلا به جامعه مسلمانان خواهد بود. ۱-هنگام راه رفتن با آرامي و وقار راه مي رفت. ۲-در راه رفتن قدم ها را بر زمين نمي کشيد. ۳-نگاهش پيوسته به زير افتاده و بر زمين دوخته بود. ۴-هرکه را مي ديد مبادرت به سلام مي کرد؛ وکسي درسلام بر او سبقت نگرفت. ۵-وقتي با کسي دست مي داد؛ دست خود را زودتر از دست او بيرون نمي کشيد. ۶-با مردم چنان معاشرت مي کرد؛ که هرکس گمان مي کرد عزيزترين فرد نزد آن حضرت است. ۷-هرگاه به کسي مي نگريست؛ به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمي کرد. ۸-هرگز به روي مردم چشم نمي دوخت؛ و خيره نگاه نمي کرد. ۹-چون اشاره مي کرد؛ با دست اشاره مي کرد؛ نه با چشم و ابرو. ۱۰-سکوتي طولاني داشت؛ و تا نياز نمي شد؛ لب به سخن نمي گشود. ۱۱-هرگاه با کسي، هم صحبت مي شد؛ به سخنان او خوب گوش فرا مي داد. ۱۲-چون با کسي سخن مي گفت: کاملا برمي گشت؛ و رو به او مي نشست. ۱۳-با هرکه مي نشست؛ تا او اراده برخاستن نمي کرد؛ آن حضرت برنمي خاست. ۱۴-در مجلسي نمي نشست ؛ و برنمي خاست؛ مگر با ياد خدا. ۱۵-هنگام ورود به مجلسي، در آخر و نزديک درب مي نشست؛ نه در صدر آن. ۱۶-در مجلس جاي خاصي را به خود اختصاص نمي داد؛ و از آن نهي مي کرد. ۱۷-هرگز در حضور مردم تکيه نمي زد. ۱۸-اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود. ۱۹-اگر در محضر او چيزي رخ مي داد؛ که ناپسند وي بود؛ ناديده مي گرفت. ۲۰-اگر از کسي خطايي صادر مي گشت؛ آن را نقل نمي کرد. ۲۱-کسي را بر لغزش و خطاي در سخن مواخذه نمي کرد. ۲۲-هرگز با کسي جدل و منازعه نمي کرد. ۲۳-هرگز سخن کسي را قطع نمي کرد؛ مگر آنکه حرف لغو و باطل بگويد. ۲۴-پاسخ به سوالي را چندمرتبه تکرار مي کرد؛ تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. ۲۵-چون سخن ناصواب از کسي مي شنيد. نمي فرمود: ـ« چرا فلاني چنين گفت» بلکه مي فرمود: « بعضي مردم را چه مي شود که چنين مي گويند؟» ۲۶-با فقرا زياد نشست و برخاست مي کرد؛ و با آنان هم غذا مي شد. ۲۷-دعوت بندگان و غلامان را مي پذيرفت. ۲۸-هديه را قبول مي کرد؛ اگرچه به اندازه يک جرعه شير بود. ۲۹-بيش از همه صله رحم به جا مي آورد. ۳۰-به خويشاوندان خود احسان مي کرد؛ بي آنکه آنان را بر ديگران برتري دهد. ۳۱-کار نيک را تحسين و تشويق مي فرمود: و کار بد را تقبيح مي نمود؛ و از آن نهي مي کرد. ۳۲-آنچه موجب صلاح دين و دنياي مردم بود؛ به آنان مي فرمود: و مکرر مي‌گفت: هرآنچه حاضران از من مي شنوند؛ به غايبان برسانند. ۳۳-هرکه عذر مي آورد؛ عذر او را قبول مي کرد. ۳۴-هرگز کسي را حقير نمي شمرد. ۳۵-هرگز کسي را دشنام نداد؛ و يا به لقب هاي بد نخواند. ۳۶-هرگز کسي از اطرافيان و بستگان خود را نفرين نکرد. ۳۷-هرگز عيب مردم را جستجو نمي کرد. ۳۸-از شر مردم برحذر بود؛ ولي از آنان کناره نمي گرفت، و با همه خوشخو بود. ۳۹-هرگز مذمت مردم را نمي کرد؛ و بسيار مدح آنان نمي گفت. ۴۰-بر جسارت ديگران صبر مي فرمود؛ و بدي را به نيکي جزا مي داد. ۴۱-از بيماران عيادت مي کرد؛ اگرچه دور افتاده ترين نقطه مدينه بود. ۴۲-سراغ اصحاب خود را مي گرفت؛ و همواره جوياي حال آنان مي شد. ۴۳-اصحاب را به بهترين نام هايشان صدا مي زد. ۴۴-با اصحابش در کارها بسيار مشورت مي کرد؛ و بر آن تاکيد مي فرمود. ۴۵-در جمع يارانش دايره وار مي نشست؛ و اگر غريبه اي بر آنان وارد مي شد؛ نمي توانست تشخيص دهد که پيامبر کداميک از ايشان است. ۴۶-ميان يارانش انس و الفت برقرار مي کرد. ۴۷-وفادارترين مردم به عهد و پيمان بود. ۴۸-هرگاه چيزي به فقير مي بخشيد؛ به دست خودش مي داد؛ و به کسي حواله نمي کرد. ۴۹-اگر در حال نماز بود؛ و کسي پيش او مي آمد؛ نمازش را کوتاه مي کرد. ۵۰-اگر در حال نماز بود؛ و کودکي گريه مي کرد؛ نمازش را کوتاه مي کرد. @کتاب سنن النبی تالیف مرحوم علامه طباطبایی