بسم‌الله الرحمن الرحیم شباهت مومن با زنبور عسل... یکی از این موجودات که مؤمن را تشبیه به آن کرده اند زنبور عسل است. چنانکه از رسول خدا صلى اللَّه علیه و اله روایت شده که فرمودند: «الْمُؤْمِنُ کَالنَّحْلَةِ»1 مؤمن مانند زنبور عسل است. در بیان علت مشابهت مؤمن به زنبور عسل روایاتی ذکر شده است. چنانکه از رسول خدا صلى اللَّه علیه و اله و سلم روایت شده که فرمودند: اِنَّ مَثَلَ الْمُؤْمِنِ کَمَثَلِ النَّحْلَةِ  اِنْ صَاحَبْتَهُ نَفَعَکَ وَ اِنْ شَاوَرْتَهُ نَفَعَکَ وَ اِنْ جَالَسْتَهُ نَفَعَکَ وَ کُلُّ شَأْنِهِ مَنَافِعُ وَ کَذَلِکَ النَّحْلَةُ کُلُّ شَأْنِهَا مَنَافِعُ2 مؤمن چون زنبور عسل است؛ اگر همراه او باشى سودت دهد و اگر با او مشورت کنى سودت دهد و اگر با او همنشین گردى سودت دهد و همه شؤونش منفعت است و زنبور عسل هم همه کارش منفعت است.   همچنین از آن حضرت روایت شده که فرمودند: الْمُؤْمِنُ کَالنَّحْلَةِ تَأْکُلُ طَیِّباً وَ تَضَعُ طَیِّباً وَقَعَتْ فَلَمْ تَکْسِرْ وَ لَمْ تَفْسُدْ3 مؤمن چون زنبور عسل است، از چیزهای پاکیزه می خورد و چیز پاکیزه ای می نهد. (بر روی گیاه یا کندوی عسل) مینشیند، در حالی که نه آن را میشکند و نه آن را تباه میکند.  از امیر المؤمنین علىّ بن ابى طالب علیه السلام نیز روایت شده که آن حضرت به شیعیان خود فرمودند: کُونُوا فِی النَّاسِ کَالنَّحْلَةِ فِی الطَّیْرِ لَیْسَ شَیْ‏ءٌ مِنَ الطَّیْرِ إِلَّا وَ هُوَ یَسْتَضْعِفُهَا وَ لَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی أَجْوَافِهَا مِنَ الْبَرَکَةِ لَمْ یَفْعَلُوا ذَلِکَ بِهَا4 در میان مردم همچون زنبور عسل در میان پرندگان باشید؛ هیچ پرنده‏ اى نیست مگر اینکه زنبور عسل را ضعیف مى ‏شمارد، در حالی که اگر بدانند که چه برکتى در اندرون او نهفته است هرگز چنین رفتارى با او نمى ‏کردند. (شاید به این خاطر او را ضعیف میشمارند که در مقابل سایر پرندگان چندان اهل جنگ و غلبه نیست‏) از رسول خدا صلى اللَّه علیه و اله و سلم نیز روایت شده که آن حضرت به شیعیان خود فرمودند: شیعَتُنَا بِمَنزِلَهِ النَّحلِ لَو یَعلَمُ النَّاسَ مَا فِی اَجوَافِهَا لَأَکَلُوهَا شیعیان ما همانند زنبورهای عسلی هستند که اگر مردم می دانستند چه در سینه دارند هر آینه آنها را به کام می کشیدند.   لذا اگر بخواهیم برخی از وجوه تشابه مؤمن و زنبور عسل راذکر کنیم، این موارد را بیان میکنیم:   1.منفعت رساندن به دیگران 2. آزار نرساندن به دیگران 3. خسارت نزدن به دیگران 4. خوردن چیزهای پاکیزه  5. تواضع 6. نظم 7. کار تشکیلاتی (کار گروهی، دسته جمعی) 8. همنشینی با بوستان 9. بهره مندی از منابع ارزشمند، پاک و زلال 10. تلاش برای مصرف کننده ی صرف نبودن 11. پل زدن میان شهد و عسل 12. صبر و ایستادگی 13. ضرورت جایگاه رهبری در تشکیلات منبع: 1. بحارالأنوار ؛ ج‏61 ؛ ص238،  2. بحار الأنوار ؛ ج‏61 ؛ ص238،  3. بحار الأنوار ؛ ج‏61 ؛ ص238،  4. الأمالی مرحوم شیخ مفید ؛ ص131،  5. النهایه؛ ابن اثیر؛ ج5، ص29 سايت بيان ما