[آیه ۷ سوره انعام] وَ لَوْ نَزَّلْنٰا عَلَیْکَ کِتٰاباً فِی قِرْطٰاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَیْدِیهِمْ لَقٰالَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هٰذٰا إِلاّٰ سِحْرٌ مُبِین‌ و (کافران لجوج که در پی بهانه جویی اند حتی) اگر نوشته ای را در کاغذی بر تو نازل می‌کردیم که آن را با دست‌های خود لمس می‌کردند، باز هم کافران می‌گفتند: این، جز جادویی آشکار نیست. 🔸نکته ها👇 گروهی از مشرکان می‌گفتند: ما درصورتی ایمان می‌آوریم که نوشته ای بر کاغذ، همراه با فرشته ای بر ما نازل کنی. ولی دروغ می‌گفتند و در پی بهانه جویی بودند. «قِرْطٰاسٍ» چیزی است که بر روی آن بنویسند، چه کاغذ، چه چوب، یا پوست و سنگ، ولی امروز به کاغذ گفته می‌شود. 🔹پیام ها👇 ۱-وقتی پای لجاجت در کار باشد، هیچ دلیلی کارساز نیست، حتّی محسوسات را منکر می‌شوند. فَلَمَسُوهُ بِأَیْدِیهِمْ... إِنْ هٰذٰا إِلاّٰ سِحْرٌ مُبِینٌ ۲-نسبت سحر، از رایج ترین نسبت‌هایی بود که مشرکان به پیامبر می‌دادند. «إِنْ هٰذٰا إِلاّٰ سِحْرٌ مُبِینٌ» 🏴🏴🏴