سؤال: آيا مى‌توان به استناد اين آيه كه در قيامت بار هر كس به دوش خود اوست و ضربه‌اى به ديگرى نمى‌زند، بگوئيم پس ما كارى به گناهكاران نداشته باشيم زيرا بار گناهشان به دوش خودشان است و به ما كارى ندارد؟ پاسخ: اين آيه، توجيه سكوت در برابر منكرات نيست زيرا خود سكوت، گناهى است بر گردن افراد ساكت. وظيفه ما امر به معروف و نهى از منكر است ولى اگر گوش ندادند گناهشان به دوش ما نيست. گرچه هر كس تنها مسئول كار خويش است، امّا اگر كسى راه و سنّت غلطى را در جامعه‌ پايه‌گزارى كرد علاوه بر منحرفان، اين سنّت گزار نيز مسئول است زيرا راهنماى انحراف و گناه، شريك در انحراف و گناه است. @noor133Qoran