احادیث آیه ۱۱ از سوره جمعه - تفسیر روایی اهل بیت علیهم السلام 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 ابن‌عباس (رحمة الله علیه)- دِحیه‌کلبی در روز جمعه از شام، کاروانی آورده بود و نزدیک احجار الزیت ایستاد و سپس برای آگاه‌کردن مردم از آمدنش، شروع کرد به طبل زدن. همه مردم، به‌جز علی و حسن و حسین و فاطمه (علیهم السلام) و سلمان (رحمة الله علیه) و ابوذر (رحمة الله علیه) و مقداد (رحمة الله علیه) و صُهَیب (رحمة الله علیه) به‌سوی او رفتند و پیامبر (صلی الله علیه و آله) را ترک کردند که به نماز ایستاده بود و خطبه را ایراد می‌کرد. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خداوند، روز جمعه به مسجد من نگاه کرد و اگر این هشت نفر که در مسجد من نشسته بودند، نبودند، حتماً بر اهل مدینه، آتش فرود می‌آورد و مانند قوم لوط بر آن‌ها سنگ می‌بارید. درباره‌ی این گروه، آیه: مردانی که نه تجارت و نه معامله‌ای آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و ادای زکات غافل نمی‌کند آن‌ها از روزی می‌ترسند که در آن، دل‌ها و چشم‌ها زیرورو می‌شود. (نور/۳۷) نازل شد. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۲۶۸ 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 http://alvahy.com/%D8%AC%D9%85%D8%B9%D9%87/11