🌙🌙🌙دعای روز پنجم اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ من المُسْتَغْفرینَ واجْعَلْنی فیهِ من عِبادَکَ الصّالحینَ القانِتین واجْعَلْنی فیهِ من اوْلیائِکَ المُقَرّبینَ بِرَأفَتِکَ یا ارْحَمَ الرّاحِمین؛ خدایا مرا در این روز، از توبه و استغفار کنندگان قرار ده و از بندگان صالح مطیع خود مقرر فرما و هم در این روز، مرا از دوستان مقرب درگاه خود قرار ده، به حق لطف و رافتت ای مهربانترین مهربانان عالم. 1️⃣: قرار گرفتن جزء توبه کنندگان و استغفار کنندگان توبه و استغفار، یکی از حقایق بلند اسلام واز آموزه های مترقی قرآن کریم است که در بیش هشتاد آیه از قرآن، بر اهمیت آن انگشت تاکید نهاده شده است. توبه واقعی چهار شرط اساسی و دو رکن تکمیلی دارد. چهار شرط عبارتند از: 1. پشیمانی از گذشته 2. تصمیم جدی بر اینکه، دوباره به معصیت بر نگردد 3. ادای حقوق الهی 4. ادای حقوق مردم ( اعم از مالی، عرضی و بدنی) دو شرط تکمیلی به قرار زیر هستند: 1- چشیدن رنج عبادت 2-ذوب کردن گوشتهای روییده در دوران معصیت پیامبر اکرم(ص) فرمود: آیا می دانید توبه کار کیست؟ پس گفتند: به خدا، نه! فرمود: هر گاه بنده ای توبه کار، شاکی ها[ و طلب کارهای ] خود را راضی نکند، توبه کار نیست. و کسی که توبه کند و مجلس و غذایش را تغییر ندهد، توبه کار نیست. و کسی که توبه کند و رفقای [ دوران گناه] خویش را تغییر ندهد، توبه کننده نیست. و کسی که توبه کند و بر عبادتش نیفزاید، توبه کار نیست. و کسی که توبه کند و لباس[ گناه آلوده اش ] را تغییر ندهد، تائب نیست. و کسی که توبه کند و فرش و تکیه گاه [دوران گناه] خود را عوض نکند، تائب نیست. و کسی که توبه کند و قلبش باز نشود ( و دریا دل نگردد) و دستش [ در انفاق ] توسعه نیابد، توبه کار نیست. و کسی که توبه کند و آرزوهای [ ناروای] خود را کوتاه نکند و زبانش را حفظ نکند، تائب نیست. و کسی که توبه کند و اضافه غذای خود را تقدیم [ به فقراء ] نکند، تائب نیست. و هر گاه بر این اوصاف استقامت ورزید، این تائب [ کامل و واقعی ] است. 2️⃣: قرار گرفتن در زمره ی بندگان صالح و مطیع اگر انسان اهل اطاعت خدا باشد، خدا هم او را دوست خواهد داشت. امام علی(ع) می فرماید:« اذا احبَّ اللهُ عبدا الهَمَهُ العباده وقتی خداوند بنده ای را دوست بدارد، خوب عبادت کردن را به او می آموزد.» در شب معراج خداوند به رسولش چنین فرمود: ای احمد! اگر شیرینی گرسنگی، سکوت، خاموشی، گوشه نشینی و نتیجه شان را بچشی، از آن ها دست بر نداری. ای احمد! در بهشت،کاخی است که از جواهر ساخته شده است و در آن جا، هیچ چیز نابود نمی شود. آن قصرها، جایگاه بندگان خاص من است که در هر روز، هفتاد مرتبه به آنان نظر و توجه می کنم و با آنان سخن می گویم. هر مرتبه ای که به ایشان توجه کنم، کاخ هایشان را هفتاد برابر کنم. اهل بهشت با نعمت های بهشتی لذت می برند، ولی ایشان به گفتگو و سخن گفتن با من لذت می برند. پیامبر(ص) عرضه داشت «پروردگارا! نشانه این گروه چیست؟» خداوند فرمود« اینها همیشه زندانی اند. زبان هایشان از سخن گفتن بیهوده، در حبس است و شکم هایشان از غذای حرام خالی است» ای احمد! دوستی خدا، دوستی با فقیران و نزدیکی جستن با ایشان است. حضرت پرسید« پروردگارا! فقرا چه کسانی هستند؟» خداوند فرمود: کسانی هستند که به کمی از دنیا، قانع و راضی شده اند، بر گرسنگی صبر می نمایند و بر آنچه که به ایشان می رسد، شکر می کنند. از گرسنگی و تشنگی خود، به کسی شکایت نمی کنند، دروغ نمی گویند و به من غضب نمی کنند( که ایشان را فقیر نموده ام) برای آنچه که از دست می دهند، غم و اندوه نمی خورند و برای آنچه که به دست می آورند، شادی نمی کنند. ای احمد! اهل خیر و آخرت صورت هایشان لاغر و حیایشان بسیار، حماقت و نفهمی ایشان در کارها،اندک و نفعشان برای مردم، زیاد است. مکر و حیله و تزویر نمی کنند. مردم از آنان در آسایش و خود در اذیتند. سخنانشان با ادب و متانت است. به حساب تمامی اعمال خود، دقیقا رسیدگی می نمایند. چشمانشان به خواب می رود ولیکن قلب هایشان به خواب نمی رود. چشمانشان از خوف خدا، گریان و قلوبشان ذاکر است. در آغاز هر نعمتی، خدا را ستایش کرده و در پایان آن سپاسگزاری می کنند. دعای آنان مستجاب و به سخنان ایشان توجه می شود. فرشتگان به وجود آنان شاد می شوند و دعایشان در زیر حجاب هاست. پروردگار دوست دارد که سخنان آن ها را بشنود آنچنان که مادر، سخن گفتن فرزند را دوست دارد. آنی از یاد خدا غافل نیستند. به فکر غذای زیاد، سخن گفتن بسیار و یا لباس فراوان نیستند. مردم در نظرشان مانند مردگان و خدا در نزدشان، زنده و کریم است. دور اندیشان را از روی کرم دعوت می کنند و هر کسی به آنان روی آورد، با او مهربانی می کنند. دنیا و آخرت در نظرشان یکسان است.