🔴تجلیل جمیله کدیور همسر عطاء الله مهاجرانی از عملکرد شهید امیر عبداللهیان
وزیر خارجه دولت رئیسی
🟠به عنوان کسی که در انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم به ابراهیم رئیسی رای ندادم، اذعان می کنم وزارت خارجه دولت او در مدتی کوتاه از جمله موفق ترین کارکردها را در قیاس با وزرای خارجه سابق داشته است. در این نوشتار به جنبه هایی از عملکرد موفق حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه دولت سیزدهم اشاره می کنم.
به نظرم مهمترین مولفه های کارنامه امیرعبداللهیان تلاش در جهت حفظ اقتدار ایران، توازن در سیاست های منطقه ای و بین المللی، هماهنگی با سیستم و استفاده بهینه از ظرفیت های موجود بود. او زمانی سکاندار وزارت خارجه شد که ایران هم به لحاظ منطقه ای و هم به لحاظ بین المللی منزوی بود و با برخی کشورها روابط قطع و یا پر تنش بود. دوران تصدی امیرعبداللهیان به عنوان وزیر خارجه و مجری سیاست های نظام، توام با تلاش‌های دیپلماتیک با هدف پایان دادن به انزوای ایران و خنثی کردن تأثیر تحریم‌های فلج‌کننده آمریکا پیرامون برنامه هسته‌ای ایران و احیا و تقویت روابط بود. او با تاکید بر اینکه وزارت خارجه را به برجام گره نخواهد زد، سیاست همسایگی و آسیا محور و متوازن و احیای مذاکرات هسته ای با غرب و برقراری روابط با کشورهای منطقه را هوشمندانه اجرا کرد. سیاست خارجی آسیا محور چه در غرب آسیا و چه در شرق آسیا از ویژگی های مهم سیاست خارجی این دوران بود.
بر خلاف دولت روحانی که تمرکز اصلی سیاست خارجی بر بهبود و توسعه رابطه با غرب بود، دولت رئیسی دولتی شرق محور بود. بر أساس همین سیاست، یکی از محورهای مهم وزارت امیرعبداللهیان، سیاست «نگاه به شرق» و گسترش روابط ایران با چین و روسیه به عنوان مهم ترین محور سیاست خارجی دولت جدید بود. در همین راستا، موافقتنامه جامع همکاری‌های بیست ساله بین ایران و روسیه بروز رسانی و قرارداد همکاری ۲۵ ساله ایران و چین وارد فاز اجرایی شد. عضویت کامل در سازمان همکاری شانگهای در این دوران به ثمر نشست. بعلاوه، در شرق آسیا و شبه‌قاره و حوزه تمدنی ایران، به دنبال استفاده از ظرفیت قدرت‌های نوظهور اقتصادی و تعامل حداکثری برای رشد و ارتقاء وضعیت اقتصادی و تجارت بین‌الملل بر آمد. با این حال مذاکرات گفتگوهای غیر مستقیم در عمان و مذاکرات هسته ای و احیای برجام نیز در جریان بود. هر چند این مذاکرات در طول وزارت امیرعبداللهیان به سرانجام نرسید.
در دوره وزارت امیرعبداللهیان شاهد گسترش قابل توجه نقش وزارت خارجه در شکل دادن به سیاست های منطقه ای ایران بودیم.
او به ویژه به دنبال تنش زدایی و تعمیق روابط با کشورهای عرب منطقه بود. تنش زدایی با رقیب منطقه‌ای ایران، یعنی عربستان سعودی در دوران وزارت او و با هماهنگی و رایزنی های نهادهای ذیربط و با وساطت چین به نتیجه رسید. این اتفاق بر روابط ایران با دیگر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس نیز موثر واقع شد و به بهبود روابط انجامید. در همین دوران تلاش هایی در مسیر ارتقای روابط قاهره و تهران برداشته شد. همچنین گفتگو در جهت همکاری های منطقه ای گسترده در جهان اسلام و جهان عرب را دنبال کرد. در سومین نشست گفت‌وگوهای ایرانی-عربی که به همت شورای راهبردی روابط خارجی کشور برگزار شده بود، تاکید کرد که از مرحله گفتگوهای ایران- عربی عبور کرده ایم و اکنون در مرحله‌گفت‌وگوهای منطقه‌ای و فراتر از آن، همکاری‌های منطقه‌ای قرار داریم.
گذشته از موارد پیش گفته، دوران وزارت امیرعبداللهیان از سه جهت مختص به خود او و متاثر از باورهای او بود. این سه جهت عبارتند از:
یک. باور به آمیزه میدان و دیپلماسی
امیرعبداللهیان هم تجربه میدان رزم و جنگ و جبهه داشت و هم حضور در میدان مذاکره و دیپلماسی.👇👇