‏‎برگی زرین از #چهل_حدیث امام خمینی(۱۶۴) حدیث ۱۹ غیبت ‏‏الحدیث التاسع عشر‏ ‏‏عن أبی عبد الله، علیه السّلام، قال قال رسول الله، صلّی الله علیه و آله:‏ ‏‏الغیبة أسرع فی دین الرّجل المسلم من الأکلة فی جوفه.‏ ‏‏قال و قال رسول الله، صلّی الله علیه و آله: الجلوس فی المسجد انتظار الصّلاة عبادة ما لم یحدث. قیل: یا رسول الله و ما یحدث. قال: الاغتیاب.‏‎ ترجمه «سکونی گوید فرمود حضرت صادق، علیه السلام، فرمود رسول خدا، صلّی الله علیه و آله: «غیبت سریعتر است در دین مرد مسلمان از مرض «اکله» در جوفش.» گفت و فرمود رسول خدا، صلّی الله علیه و آله،: «نشستن در مسجد برای انتظار نماز، عبادت است مادامی که احداث نکند.» گفته شد: «ای رسول خدا، چه چیز را احداث نکند؟» فرمود: «غیبت را.» ‏‏فصل در تعریف غیبت است: ‏‏بدان که فقها، رضوان الله علیهم اجمعین، از برای «غیبت» تعریفهای ‏‎‏بسیاری کردند... ‏‏شیخ محقق سعید شهید در کشف الریبة می فرماید از برای آن دو تعریف است: اوّل- و آن مشهور بین فقهاست-: ‏‎ حاصل معنی آن است که «غیبت عبارت است از ذکر کردن انسان را در حال غایب بودنش به چیزی که خوش آیند نیست نسبت دادن آن را به سوی او، از چیزهایی که پیش عرف مردم نقصان است، به قصد انتقاص و مذمت او.» و حاصل معنی دوم آن است که: «آن عبارت است از آگاهی دادن بر چیزی که چنین باشد.» و تعریف دوّم اعم است از اوّل در صورتی که «ذکر» به معنی قول باشد، چنانچه متفاهم عرفی است... حضرت ابی ذر گوید: «گفتم ای رسول خدا، چیست غیبت؟ فرمود: «ذکر تو است برادر خود را به چیزی که مکروه است.» گفتم: «یا رسول الله، اگر باشد در او آنچه ذکر شده، غیبت است؟» فرمود: «اگر باشد غیبت است، و اگر نباشد تهمت است.» عایشه گوید: «یک زنی پیش ما آمد، چون رو برگرداند، به دستم اشاره [کردم] که کوتاه قامت است. رسول الله، صلّی الله علیه و آله، فرمود که غیبت او را کردی.» ‏‏باقی ماند یک مطلب. و آن این است که از اطلاق بسیاری از اخبار معلوم می شود که کشف سرّ مؤمنین حرام است. یعنی، عیوبی که از مؤمنین مستور و مخفی است، چه خلقی یا خلقی یا عملی باشد، حرام است اظهار آن را و افشا آن را، چه شخص متصف راضی به آن باشد یا نه، و چه قصد انتقاص در کار باشد یا نباشد. @nyaz_ir